فريدون جنيدي معتقد است، زبان فارسي ضربه‌پذير نيست؛ اما جواناني كه به‌طرف فرهنگ غربي مي‌روند، مي‌توانند در زبان فارسي اختلال ايجاد كنند.
اين شاهنامه‌پژوه متذكر شد: زبان فارسي با ادبيات باشكوهش هميشه مانند رستم دستان و فردوسي بر فراز قله‌ي دماوند خواهد ايستاد، و اگر چه ميزان كم دانايي برخي جوانان در زبان فارسي مي‌تواند در اين زبان اختلال ايجاد كند، اما اين زبان همواره پابرجا خواهد ماند.
او درباره‌ي رواج الفباي لاتين در محيط اينترنت و در فضاي ارتباطات سيار، گفت: جهاني شدن اصلا بد نيست؛ اما زماني‌كه عده‌اي جوان به فرهنگ غربي رومي‌آورند، و از الفباي لاتين در محيط اينترنت و ... استفاده مي‌كنند، در زبان فارسي اختلال ايجاد مي‌كنند و من معتقدم كه اين اختلال را جوانان ايراني بر فرهنگ‌شان وارد مي‌سازند.
جنيدي با بيان اين‌كه دستگاه‌هاي دولتي اصلا مدافع زبان فارسي نيستند، گفت: مسؤولان ما اصلا به زبان فارسي توجه نمي‌كنند و تنها به مسائل خاصي توجه دارند.
اين استاد زبان‌هاي باستاني ايراني همچنين با انتقاد از عملكرد فرهنگستان زبان و ادب فارسي، اظهار داشت: بسيار بد است كه پس از سال‌ها، هنوز به وضع معادل‌هايي نامناسب مانند «درازآويز زينتي» به‌جاي «كراوات» مي‌پردازند.
او در ادامه از اظهار نظر افراد غيركارشناس در حوزه‌ي ادبيات ايران و زبان فارسي انتقاد كرد و گفت: افرادي كه هيچ مطالعه‌اي در زمينه‌ي فرهنگ ايران ندارند، حق اظهار نظر درباره‌ي زبان فارسي را ندارند.
جنيدي همچنين دليل معادل‌سازي نامناسب براي واژه‌هاي بيگانه در زبان فارسي را، به‌كارگيري افراد غيركارشناس عنوان كرد.
--------
آبشخور: خبرگزاري دانشجويان ايران
مهدی زیدآبادی نژاد
دیدگاه‌ها
من می پندارم که واژه های پارسی با عربی نزدیکی خانوادگی ندارند و تنها به زور درون زبان پارسی راه یافتن. اما زبان های اروپایی ریشه خانوادگی دور دارند و از یک خانواده هستند. برای نمونه واژگانی را در زبان هند و اروپایی می بینید که ریشه یکسانی دارند و به ندرت از زبان دیگری وارد می شوند.برای نمونه برادر یا مادر یا دختر. بروید و ببینید در برخی زبان های اروپایی همه ی این واژه های یکسان است. بروید ببینید ایتالیایی به جوان چه می گوید. فرانسوی ها چه می گویند. ببینید انگلیسی ها به اسفناج چه می گویند به بد چه می گویند به در چه می گویند. به شکر چه؟ ابتدا واژه های عربی را باید زدود. آن هم واژه هایی که هیچ نیازی در زبان پارسی به آن ها نیست. چرا ما باید بگوییم من حیث المجموع و یا بسم الله الرحمن الرحیم و یا ان شاالله و یا الحمد الله و... پس از آن برویم واژه های اروپایی.