بعضی از محققان شعر در دوره ساسانی را به سه دسته و برخی به چهار دسته تقسیم کرده اند. در این تقسیم بندی ، به دو گروه از آنها که مهم تر از بقیه هستند می توان به سرودها و ترانه یا ترانک اشاره کرد. بعضی از مورخان علاوه بر سرودها و ترانه ها، داستان ها را هم جز اشعار این دوره آورده اند و بعضی چکامکها یا چامه ها را در این دسته وارد کرده اند. یک دسته دیگر با عنوان «فهلویات یا پهلویات» که بیشتر در قرون نخستین اسلامی پدید آمد را می توان از اقسام شعر در این دوره دانست. بنابراین دسته بندی به این صورت است:
۱- سرود یا سرواد که هشت هجایی و بدون قافیه و به قصاید پس از اسلام شبیه بوده و در روزهای جشن در پیشگاه آتش مقدس در حضور موبدان خوانده می شده است.
۲- چکامک یا چامه (به معنی سرود و قصیده)، دوازده هجایی و شاید نوعی شعر روستایی و وصفی بوده است. چامه مأخذ دوبیتی های بعد از اسلام است که در بحر هزج مسدس سروده شده است.
۳- فهلویات یا پهلویات
۴- ترانه یا ترانک که از اقسام شعر هجایی و دارای شش یا هفت یا هشت هجا بوده است.
........
هما سادات حسینی - فرهنگ و هنر و ادبیات ایران و جهان
مهدی زیدآبادی نژاد
