خوشنویسی پارسی و ژاپنی همانندیهای بسیاری دارند. در ژاپن کودکان یادگیری نحوه نوشتن حروف زیبا را از دوران ابتدایی آغاز می کنند. خوشنویسی به یکی از پیراسته ترین فرهنگ ها تبدیل شده است.
در سال 1996 میلادی ، نخستین آموزشگاه خوشنویسی پارسی در ژاپن با آموزگاری هیساکو تسونودا که خوشنویسی پارسی را در ایران آموزش دیده بود ، آغاز شد.این نمایشگاه/آموزشگاه در زمینه ی سروده های پارسی نیز هنرآموز می پذیرد .
هیساکو تسونودا بانوی 63 ساله و هنرمند ژاپنی
این نمایشگاه در بازنمودی از کارکرد خود، ایران و فرهنگ آن را اینچنین معرفی می کند :
ایرانیان دلبسته ی شعر هستند؛ گفته می شود که همه ایرانیان کتاب شعر دارند و از سروده های زیبا در زندگی روزمره بهره می برند. هایکو که گونه ای از شعر ژاپنی است در ایران نیز محبوبیت بیشتری پیدا کرده و سرایندگان ایرانی از آن بهره میبرند. خوشنویسی پارسی مانند موسیقی زیبا است. زیبایی شگفتِ آن ما را با وجود دشواری های زبانی و تفاوت های فرهنگی به خود جذب می کند.
خوشنویسی چامه ای از حافظ - کاری از بانو تسونودا
در این نمایشگاه میتوان از آثار خوشنویسی پارسی شامل سروده های چامه سرایان دیرینه تا نوین همانند عمر خیام و حافظ شیرازی و هایکو ژاپنی (ترجمه شده به پارسی) دیدن کرد و برخوردار شد. افزون بر این ، شعر و نگاره های رضا رهبر ، سراینده ی ایرانی شهروندِ ژاپن نیز به نمایش گذاشته شده است.
خوشنویسی سروده ای از خیام - کاری از بانو تسونودا
یکی از ویژگیهای برجسته ی این نمایشگاه و آموزشگاه این است که آموزش خود را برای دانش آموزان در روزهای شنبه و یکشنبه رایگان کرده است و دانش آموزان ژاپنی می توانند خوشنویسی ایرانی را رایگان فرا بگیرند .
بن مایه : موزه تاریخ شرقی ژاپن
مهدی زیدآبادی نژاد
