ایران زمین از دیرباز تاکنون ، کانون همزیستی و همبستگی تیره های گوناگون ایرانی با هر دین و مذهب بوده است . از این روی شگفت نیست که توران شهریاری بانوی فرهیخته زرتشتی و سراینده ی چیره دست کرمانی ، چامه ای زیبا و نغز در ستایش حضرت امام رضا (ع) بسراید .
بانو شهریاری با آنکه خود پیرو کیش زرتشت است ، چامه ای زیبا به نام "پناهِ پناهندگان " در ستایش امام رضا (ع) سروده است تا نشان دهد ایرانی با هر کیش و مذهبی به دین و مذهب دیگران با دیده ی آزرم می نگرد و با پیروی از فرهنگ مهرپرور و دوستانه ی ایران ، دوستی ها و هم زیستی ها را گسترش می دهد .
به مشهد سلام و به مشهد دُرود
سر آریم در خاک پاکش فُرود
بر این خاک، نورِ خدا تافته
رهی بر درِ کبریا یافته
ز دوران دیرین و عهدِ کهن
چو نور است در چشم مام وطن
بوَد شهری آباد در روزگار
«امامِ رضا» خفته در این دیار
هر آن کس برَش بُرد دست نیاز
از این در نگردید نومید باز
غریبی که با هر دلی آشناست
چو آیینه ی پاکِ ذاتِ خداست
شفابخشِ درمانده ی دردمند
پناهِ پناهنده یِ مستمند
امامِ به‌حق، خسرو چاره‌ساز
نهد بر درش خلق، رویِ نیاز
بسی شهریاران نام‌آفرین
نهادند بر خاک پاکش، جَبین
چو این خاک، خاک خراسان بوَد
هر آن مشکلی بهرش آسان بود
مهدی زیدآبادی نژاد
