حاج محمد حسین سکوت ، مرشد وصال ، یکی از کسانی است که به شاهنامه علاقه تام داشت و بسیاری از مریدان او به خانه اش می رفتند و شاهنامه گوش می کردند ، و بسیاری از این مریدان رجال عشایر فارس بودند . نوشته اند که حسینعلی میرزا فرمانروا حاکم مقتدر فارس که سالها در آنجا مقیم بود ( از 1214 تا 1250 ) چند بار پیغام داد که از اجتماع این جمع در خانه خود بکاهد . او ترتیب اثر نداد ، این تمرد آنقدر برای پسر فتحعلیشاه سنگین بود که جمعی را برای تنبیه او به خانه اش فرستاد .
مریدان که از سوء قصد حاکم آگاه شده بودند به میرزای سکوت اعلام داشتند. خانه ی میرزای سکوت همیشه به روی مردم باز بود و درش بسته نمی شد .
مریدان گفتند لااقل در خانه را ببندید که بشود احتمالا از سوء قصد جلوگیری کرد . سکوت قبول نکرد ، یک روز چند رجاله مسلح به خانه سکوت آمدند و در آنجا به مجادله و گفتگو پرداختند ، پرسید : علت بازخواست چیست ؟ گفتند : یکی خواندن شاهنامه که توهم خروج و عروج دارد ، دیگر افراد فاسد العقیده را راه می دهید ، سکوت گفت : در مورد خواندن شاهنامه باید بدانید که در خواندن تاریخ فواید بسیار است ، سیر گذشتگان عبرت بازماندگان خواهد بود . اما آمد و رفت آنها که به خیال شما عقیده فاسد دارند ، انصاف از خود شما می خواهم : شما برای کشتن من آمدید ، در به روی شما بسته نشد ، چگونه کسی که به دوستی من می آید ردش نمایم ؟ واردین شرمنده شده بی گفتگو خارج شدند .
نمایی از شاهنامه خوانی عشایر ایران زمین
........
بن مایه ی نوشتار : شاهنامه آخرش خوش است .ص 560 – روانشاد باستانی پاریزی
گردآوری نوشتار برای مهرمیهن : جواد نورمندی پور
دیدگاهها