پژوهشی درباره ریشه ج.م.ع در اربی

Question

نگرش استاد ایرزاد:

جمع، واژه ای پارسی است که اَرَبیده و وات " ع" یکی برای لَفزِش(تلفظ) آسان تر و دیگری چون در زبان اربی می خواستند سِتاک یا ریشه دست کَم سه تایی یا ثلاثی باشد به آن " ع " افزوده و اِزافه ( اضافه ) شده،

در اسل ( اصل ) از گام ، کام و هم ریشه با :

انگلیسی : come

آلمانی : kommen

جَمع ( جَئم ): به هم رسیدن و گِرد هم آمدن ، گامیدن ، کامیدن ، آمدن.

ما از دو وات " ج و م " سه واژه داریم که با سه سِدادار گوناگون اَدا می شود :

جَم : با آوای کوتاهِ : اَ

جَئم ( جَمع ) : با آوای کوتاه کِشیده : اَاَ

جام : با آوای بُلند : آ

می توان از جَئم کارواژه ساخت :

جَئمیدن ، جَئماندن یا جَمئیدن ، جَمئاندن

نگرشی دیگر:

سئاله‌های ساخته بر ف.ل+ع از ریشه‌ی پارسی اند. وات ع برای اسپورد(کامل شدن) سه همخوان افزوده می‌شود، بر این پایه:

جمیدن، جمینیدن، جمیستن، جمیزیدن، جمیهیدن، جماییدن، جمانیدن، جمازیدن، جماوید، جمکردن، جمکرانیدن و... را میتوان در پارسی ساخت.

جامعه: جمایش، جمایند، جمیستان، جمنگاه

”جمیات” واژه‌ای اوستایی است به مینوی (جامعه)

در نگرید که در زبان اربی “جمعیت” همان مینوی جامعه را در پارسی دارد.

ریشه‌ی جمع  با “ انجمن” پیوندی ندارد.

جم در انجمن از “ jamaiity” همریشه با “گام، ،گم،جس،یم” همریشه با انگلیسی come است.

جمع از ریشه‌ی “ یمه،یوماک” به مینوی “ جفت شدن، ملحق شدن، یکیشدن، همزاد بودن” است.

واژه‌های دیگر برای جامعه چونین اند:

همبود، همبودگاه، هازه، هازمان، هزیستاد، هزیال، هامیگ است.