یکم: وارد به مینوی استاد است که در سنسکریت به شکل वृत्त vRtta به مینوی master, studied آمده است. ازینرو وارد(استاد) اگرچه هموزن فاعل است ولی رپتی ( ربطی ) به ورود و واردشدن ندارد
دوم: لغت پارسی_آریایی وارت به مانای اندرآمدن که امروزه در ایران وارد خوانده میشود، در زبان سنسکریت به شکل द्वारता dvAratA به مینوی access/entrance/gate است.
اربان از این واژه ریشه ی سه واژی (ورد) را گرفته و زادواژگانی مانند ورود، وارد، واردات، مورد، ورید، واردة، اَرَد، استَورَد، ایراد(وزن اِفعال، با ایراد پارسی یکسان نیست و به مینوی درون کردن است)
نکته گفتنی
ایراد(پارسی): ای(پیشوند پاد، نایش) + راد(درست، راستین)