تکواژ (غ) یکی از برجسته ترین تکواژگان زبانان ایرانی کهن بوده که در بسیاری از واژگان امروزی بجا مانده :
۱- اوستایی : دَغَ / پارسی نو : داغ
۲- اوستایی : درَاُغَ / پارسی نو : دروغ
۳- اوستایی : رَاُغنَ / پارسی نو : روغن
۴- اوستایی : وَزَغَ / پارسی نو : وزغ
۵- اوستایی : مِرِغَ / پارسی نو : مُرغ
۶- اوستایی : مُغو / پارسی نو : مُغ
۷- اوستایی : مَئِغَ / پارسی نو : میغ (ابر)
۸- اوستایی : مَغَ / پارسی نو : مغاک (گودال)
۹- اوستایی : بَغَ / پارسی نو : بَغ (خدا)
۱۰- اوستایی : مَرِغا / پارسی نو : مَرْغ (چمنزار ، مرغزار)
۱۱- اوستایی : تَئِغَ / پارسی نو : تیغ
۱۲- اوستایی : دریغَو / پارسی نو : درغوش (درویش)
۱۳- اوستایی : رَغا / پارسی نو : ری (شهر)
۱۴- اوستایی : پَیتی غامَ / پارسی نو : پیغام
۱۵- اوستایی : تیغرَ / پارسی نو : تیغ
۱۶- اوستایی : دَرِغَ / پاسی نو : دی
و...
mziefum1372 