نقد واژه سازی استاد ملایری

Question

نخست باید از استاد پرسیدن که آیا برای زبان پارسی واژه سازی میکند یا میخواهد یک زبان ایرانیک نو پدید آورد؟ ایرادان -ی که اندر کار استاد به نگر رسد: 1- پیچیدگی وناآشنانمایی واژگان: اندر نخستین نگاه هم خوگان (عادی) مردم و هم کسان-ی که با واژه سازی و زبانها ی ایرانیک آشنا اند نتوانند پی بردن یا با دشخواری توانند دانستن که آیا این واژگان نوساخته بیگانه است یا نه 2- دگردیسی و دگرگونی بسیار و بیمرز و بیهَند (بیقاعده) واژگان نوساخته : واژگان نو باید آشنا و زودیاب باشند. واژگان نوساختۀ استاد ملایری یا سر و تَهِشان بریده است یا بی کرکوز-ی منطقی کوتاه شده است. تنها هنگام ناچاری و نیاز بسیار توان واژگان را دگرگون کردن نه برای کوتاهی و زیبایی یِ بیکرکوز. نمونه: کرواز؛ از کردن و آواز. گزینش این دو واژه تا اندازه -ای شگفت نِماید. 3- پروا نکردن به واژگان پارسی و بهره نبردن از واژگان باب (متداول)اندر زبان. نمونه باز هم کرواز. ریشۀ کردن اندر پارسی کُن است نه کر و میبایست اندر واژه سازی از کن پارسی بهره میبرد. کسروی برای فعل، کارواژه را سازاند. هم کار و هم واژه اندر پارسی آشنا است و هم به کار روند و هم ساده اند. 4- به کار بردن ریشگان به مانیکها ی تازه و نادرست. نمونه : راشتار به جای director. از راست یا راشت + ار. همریشه با regere = راهنمایی کردن. نخست اِواز(صرفا) این که یک واژۀ پارسی همتا -یی اندر دیگر زبانها ی هندواروپایی دارد کرکوز نمیشود که به مانیکها ی همان واژه نیز به کار رود. مانیک-ی که به راشتار داده است نادرست است چون این وامگیری مانیک از زبان-ی دیگر میشود. دویم پسوند -ار که نادرست است و درست -دار یا -تار با مانیک کنندگی است. اگر واژگان میانیک پارسیک را میجستند به نَییدن میرسیدند و میتوانستند از نیدار بهره بردن. اگرچه این واژه ناآشنا است چون به کارواژۀ "نییدن = راهنمایی کردن" نیازمند ایم باید از این واژه بهره بردن. 5- به کار بردن وندان (پیشوند و پسوند) به مانیکها ی گوناگون: اندر پارسی سره زبان-ی که باید نِزومان (دقیق) و بی ابهام باشد نتوان از وندان با چند مانیک بهره بردن. نخست باید وندان را به سامان کردن ومانیک درست هر وند را روشن کردن و مانیکها ی افزوده و نادرست وندان را زدودن و کاهاندن. پس از آن که هر وند یک مانیک درست یافت آن هنگام باید از آنان اندر واژه سازی بهره بردن. این گونه نباید باشد که هرکس هر وند را خواست به مانیکها ی گوناگون و نادرست به کار برد. بدین شیوه اگر چُنین پیش برود اندر واژه سازی دوباره کاری و چندباره کاری خواهد شد. واژگان -ی که نادرستانه ساخته شده اند پیاپی دگرگون خواهند شد تا زمان-ی که ساختمان واژه از هیچ نگر هیچ ایراد-ی ندارده باشد. نمونه : بهره وری از پیشوند وا- Prefix vâ- denoting "reversal, opposition; separation; repetition; open; off; away," 6- واژه سازی یِ بیهُده : نمونه : بیشال = جمع (بی شال = بدون شال؟ [هنگام-ی که واژه الفنج را داریم]) نخست باید از واژگان بَوِشمند(موجود) اندر زبانها ی ایرانیک و سانسکریت بهره بردن. واژه سازی اندر سپس گامگان (مراحل) است. نخست واژه جویی و واژه یابی سپس هنگام نیاز و ناچاری واژه سازی باید کردن.

Answer 1

از دیدگاه من کسی که به سره نویسی باور ندارد از ساخته‌هایش نمی‌توان آسوده بود چراکه به آسانی واژه‌های بیگانه را با فارسی خواهد آمیخت.
درست مانند آنست که کسی به دینی باور نداشته باشد سپس آخوند آن دین شود. همه می‌دانند که آن کس این دین را خواهد آشفت.