چامه ی سفر اندیشه

Question

سفر اندیشه  ----     با یاد و سروادی از پدر فرزانه ام   حسین بطحایی  

.............

رفت انـــدیشه به ژرفای دل از ذوق حضور        

                                         به خـــــرد گفتم بشتاب که از مــــــا شد دور

خـــــــرد افسرده و پژمرده به  کنجی بخزید          

                                        گفت نــــالان که از این کــــار بدارم  معذور

گفتمش فایــده ات چیست بگو؟ گفت که هیچ           

                                        در خـــم کـــــــوچۀ عشاق نمیــــــــدارم زور

هنـــــرم ویـــژۀ این زندگی کـــــــوته توست                                                                         

                                        کارمـــن عیش تـــــن و نیست جز اینم مقدور

گفتم ای دل بــــه هــــواداری من راه مَـــــده           

                                        که تجـــاوز کند اندیشه ام از مرز و ثغـــــور

دل بخندید و بگفتـــا نــــگران از چــــه شدی          

                                        باز گردد به  تو اندیشۀ پـــــرورده به نــــــور

گفتم اکنون به چــــه حال است؟ بگفتا معراج

                                        گفتم اَر باز نــــگردد چه کنم؟ گفت صبـــــور

از شکیبـائی بسیـــار بفــــــرسود  تــــــــوان

                                        تا بدانجا که شدم از غــم هجـــــرش رنجـــور

سر تسلیــــم و رضـــا برکف  دل بنهــــــادم

                                        آمد اندیشه بِبَر مست و خـرامان چون حــــور

دیدمش خـــــرم و خندان و یـــکی جام بدست

                                        پای کوبان و غزلخوان و پراز وجد و سرور

گفتم این چیست؟ بگفتا بنگر جام  جــــم است

                                        دل به مــــن داده ره آورد سفـــــر از ره دور

گفتمش در پــی این حال چـــــه بایست مـــرا

                                        گفت در عشق بیـــامیز که بـــاشی منصـــور

به خِـــــــَرد تکیه مکــن تا به حقیقت بِرِســـی

                                        تکیه بر دل بــزن و دور شو ازنفس شــــرور

گفتم اَرعقــــــل نبــاشد  که  بُوَد رهبر مـــــن

                                        گفت عشق است و دل ومن سه رفیق پر شور

ما سه یــاریــــــم تو را رهـــبر این راه  دراز

                                        فیض روح القدس این است وهمین جلوۀ طور

گفتم انــــــدر بُن دل حـالت معـــــراج چه بود

                                        گفت این راز همــان به که بمــانَد  مستــــــور

گفتمش دل به چه سان منــــزل جانانۀ  ماست

                                        گفت جز دل که تواند کند این شرح حضــــور

دل و دلـــــدار نـــدارند جـــــــدائی و فــــراق

                                        دل جز از جــــلوۀ دلــــدار نبـــاشد معمـــــور

گفتم انـــــــدیشه مبـــادت گنــــه این آخر عمر

                                        گفت بطحـــا به اَزینَت نَبُود راه بــه  نــــــــور