بهتر است شمارگان مانند دیگر نویسگان نباشند و کوتاهتر و سادهتر باشند.
بهتر است شمارگان مانند دیگر نویسگان نباشند و کوتاهتر و سادهتر باشند.
امکانش نبود در آغاز میخواستم همین کار را بکنم اما نشد برخی نویسههای صدایی به شمارگان لاتین شبیه بود (نویسهی «م» اوستایی مانند عدد ۶ لاتین است)
به نگر من میبایست از چپ به راست نوشته شوند، این کار را هتا برای خود دین دبیره نیز توان کرد.
این کار شما را من هم کردم و الفبایی چپ به راست با استفاده از خطهای اوستایی و پهلوی ساختم اما استقبالی نشد و کنار گذاشتمش.(امروز برای داشتن خط فنی تنها میتوان روی لاتین یا اوستایی حساب باز کرد بقیه شوربختانه راه به جایی نخواهند برد)
آری، در این زمینه با شما همداستانام.
اگر الفبای لاتین را بخواهیم بکار گیریم، دستکم سه نشانهی ویژه برای نشاندادن نویسههای فارسی ( فتحه/ ش / ژ ) نیازمندیم که بهتر است متناسب و هماهنگ با دیگر نویسههای لاتین این چند نویسه را بسازیم.
راستش در بیشتر الفباهای که دیده ام «u» صدای «او» داشته است گذاردن آن برای صدای «آ» چالش برانگیز است.
کاربرد u/آ چندان دور از ویر نیست. مانند sun, fun, bus, run,gun… از سویی w در کسوت ش هرگز دیده نهشده. از سویی چون وات ش در پارسی فراوان یافت میشود، زینرو فزونی w میتواند بسیار گستیو باشد.
بله در الفبای لاتین این گونه موارد دیده میشه که u صدای دیگری بدهد. اما در لاتیننویسی کاربران فارسی، به جز پیشنهاد شما، کسی را ندیده بودم u را برای آ بکار ببرد برایم تازگی داشت و شگفت زده شدم.
املای انگلیسی بسیار چالش برانگیز است و هر نویسه صدایی ممکن است هر صدایی بدهد نباید انگلیسی را ملاک بگیریم در باقی الفباهای زبانهای اروپایی «u» برای صدای «او» گذارده شده، پس بهتر است ما نیز آنرا بکار ببندیم.
برای ۷ واکهی معیار فارسی، من اینها را پیشنهاد میدهم:
نابود شدن این واکهها سی( به خاطر) کاررفتِ الفبای کنونی است که نمیتواند، واکهها را نشان دهد و زینرو بسیاری از مایشتهای واژهپردازی در پارسی از میان رفتهاند.
این هم دخشیدن است که برازنده نیست. از سویی کسرهی افزوده یکان ای ناوند( مستقل) است
به دیدگاهم الفبای همگانی بهتر است تنها از ۳۲ نویسه ساخته شود :
اینکه کسره و ضمه پیوندگر از کسره و ضمه عادی جدا شده چند دلیل دارد:
آری سخن شما را درمییابم. من نیز شیوههای دگرسانی را با متنهای گوناگون آزمودهام.
باز هم پیشنهاد میدهم چند صفحه ای با این دو پیوندگر بنویسید و عملی بیازماید.
drud,
andar rây e man, bây im nevisagân e divânâgarigân, yâ gujarâtik? (gurjarâik?) râ barây e šomâragân andarvarzândan. niyâz i ba neveštan e šomâragân az râst ba cap nist. mitavân im šomâragân e divânâgarigân yâ gujarâtik râ, az cap ba râst neveštan, hamân guna ke aknun, šomâragân e arabik râ, az cap ba râst minevis im.
درود بر شما
اگر قرار باشد از چپ به راست نوشته شود همان شمارگان لاتین استفاده گردد بهتر است دستکم مردم با آن آشنایند و نیازی به یادگیری نویسهی بیشتر ندارند.
pišnehag e doyom:
barây e neveštan az râst ba cap, šâyad betavân im har nevisa ye divânâgarigân yâ gujarâtik râ, karânikvâr, pošt o ru kardan [کردن افقی flip]. andar rây e man, karânikvâr pošt o ru kardan, az sâxtan e nevisagân e no, yâ gozudik [قلابی], behtar ast.
firandagi [افتخار] e mâ, barây e andarvarzândan e vâžâgân o nevisagân e avestâik, pahlavik, sanskrit, o digar vâžagân o nevisagân e hend o irânik, pišina ye cand hazâr sâla ye ânân bâyâd budan, agarna, vâžagân o nevisagân e pâtaxšik [کلمات و حروف مجازی], o gozudik, andar barâbar e vâžagân o nevisagân e arabik, biarzeš hast and, cun vâžagân o nevisagân e arabik, kamtarinâna [حداقل], az sada ye nohom e tarsâigân (bištar az hazâr sâl), andar irân andarvarzida šoda and. inpadižag, agar bexvâh im, ba jây e har vâža, yâ nevisa ye arabik, vâža, yâ nevisa i digar, andarvarzândan, bây im barây e ân, râyan i nâendidnâk [دلیل غیرقابل تردید], dârdan.
اینکه نویسه های گجراتی را پشت و رو کنیم .ایده جالبی است باید آزمایش کرد تا دید تا چه اندازه پاسخگوست.
غیر عادی که نیست چون در زبانهای ایرانی کهن (پهلوی ،سغدی، پارتی) همه از راست به چپ، عددهای ریاضی را مینوشته اند و پیشینهی چنین چیزی وجود دارد.