نویسه‌های عدد در الفبای اوستایی نوین

Question

با درود

در پستهای پیشین، نسخه‌ی اصلاحی الفبای اوستایی نوین از شمارگان لاتین استفاده شده بود.

اکنون تصمیم گرفتم شمارگان ویژه‌ی این الفبا را بسازم که نتیجه آن را در نگاره‌ی زیر میبینید(البته هنوز آزمایشی است و نهایی نیست):

https://www.mediafire.com/view/k2zini5aiwelizf/IMG_20220317_212946_776.jpg/file

خوشحال میشوم نظر شما گرامیتان را در موردش بدانم و از پیشنهادهای تان در بهتر شدن استفاده کنم .با سپاس

Answer 1

درود

به گمان اگر از نشانه‌های آ، اَ ، اِ بهره برید، بیشتر میناوند باشند.

Comments

با درود 

منظورتان را ندانستم؟ روشنتر میگویید.

..‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌......................................‌‌‌.‌‌....‌‌.‌.............

این نگاره فقط شمارگان «عدد» برای این الفبا است (0,1,2,3,4,5,6,7,8,9).

.....‌‌‌‌‌..........................‌‌‌‌‌‌‌

 تمام واکه ها (فتحه/کسره/ ضمه/ آ / ای / او/ اَؤ) در  الفبای ایرانیک (اوستایی نو)، در خود الفبا آورده شده‌اند؛ این نویسه‌ها تنها برای شماره‌ها هستند و از راست به چپ نوشته و خوانده میشوند.

---

واکه‌های اوستیک avestik اگر پایه‌ی دیشتا( رقم)ها شوند، گویاتر تانستی بود.

 از سویی این دیشتاها می‌بایست درون یک کادرنگ( مربع) جای گیرند.

---

واکه‌ها همان واکه های کهن اوستایی هستند که شکلشان بروز شده است تغییر چندانی انجام نشده است.

........................................................

برای طراحی رقم‌ها محدودیت‌هایی وجود دارد:

 این عددها قرار است از راست به چپ نوشته شوند که خود این موضوع در طراحی و شکل نویسه‌ها تاثیر زیادی میگذارد؛ چون باید نویسه ها برای نوشتن از راست به چپ مناسب و راحت باشند و از سویی شکل رقم‌ها باید با دیگر نویسه هماهنگ باشد.

چون اوستایی از راست به چپ نوشته میشود پس عددها هم باید راست‌‌چین طراحی شوند که این قضیه، ساخت عدد را پیچیده میکند و باعث میشود صفر تا صد اینکار اختصاصی انجام بگیرد که حتما باید ویژگی‌های زیر در آن لحاظ شود:

۱-شبیه نویسه‌های دیگر نباشند. 

۲- شکلی یکتا با دیگر نویسه ها داشته باشد.

۳-آنها را بتوان راحت از راست به چپ نوشت.

۴-تقلب پذیر نباشند و نتوان عددها را به یکدیگر تبدیل کرد

همانگونه که می‌بینید در طراحی دستم باز نیست  و هر ایده یا ساختاری را نمیتوان اجرا کرد. اما اگر ایده ای دارید شکل آن را بفرستید تا اگر مناسب بود به رقمهای ساخته خودم بیافزاییم.

Answer 2

برخ-ی کسان پس از «جدا» و پیش از ضمیران پیوسته (-تان، -مان، -شان) یک «ی» افزایند که نیاز-ی نیست. پس «پیشنهادهاتان، پیشنهادانتان، پیشنِهَگانِتان» درستتر است.

بهتر است شمارگان مانند دیگر نویسگان نباشند و کوتاهتر و ساده‎تر باشند.

Comments

به گمانم نیازی به ی هم ندارند و سخنتان درست است.

........................................

نویسه‌های عدد شبیه نویسه های دیگر نخواهند بود.

(کمی تغیرات دادم و نویسه «ش» را با همان شکل کهنش جایگزین کردم و شکل پیشنهادی خودم را برای شماره 3 گذاشتم).

.......................................

در کل این نویسه ها که پیشنهاد دادم رابرای شمارگان میپسندید؟

خوب‌اند؟ بد‌ هستند؟

نیازی به تغییر یا جایگزینیشان میبینید؟

 خودتان نویسه‌ی پیشنهادی دارید که به آن بیافزایم؟

و یا هر ایده‌ی دیگری که به ذهنتان بیاید.......

---

آیا بهتر نیست به شمارگان هندیک یا لاتین همانند باشند؟

---

امکانش نبود در آغاز میخواستم همین کار را بکنم اما نشد برخی نویسه‌های صدایی به شمارگان لاتین شبیه بود (نویسه‌ی «م» اوستایی مانند عدد ۶ لاتین است)

از سویی هم نویسه های عدد باید شکلی همریخت و همگام با دیگر نویسه‌ها پیدا میکرد.

از سویی هم این عددها قرار است از راست به چپ نوشته شوند که خود این موضوع در طراحی و شکل نویسه‌ها تاثیر زیادی میگذارد؛ چون باید نویسه ها برای نوشتن از راست به چپ مناسب و راحت باشند.

خط لاتین و هندی هردو از چپ چین هستند و عددها هم از چپ نوشته میشوند که امکان الگوگیری  از آنها را ناممکن میکند. 

اوستایی از راست نوشته میشود پس عددها هم باید راست‌‌چین طراحی شوند که این قضیه، ساخت عدد را پیچیده میکند و باعث میشود صفر تا صد کار اختصاصی انجام بگیرد که حتما باید ویژگی‌های زیر در آن لحاظ شود:

۱-شبیه نویسه‌های دیگر نباشند. 

۲- شکلی یکتا با دیگر نویسه ها داشته باشد.

۳-آنها را بتوان راحت از راست به چپ نوشت.

۴-تقلب پذیر نباشند و نتوان عددها را به یکدیگر تبدیل کرد.

---

به نگر من می‌بایست از چپ به راست نوشته شوند، این کار را هتا برای خود دین دبیره نیز توان کرد.

من الفبایی برای خود دیزانده‌ام که آمیخته‌ای است از دبیره‌های کهن شالوده بر دین دبیره، لیک از چپ به راست نوشته شود.

مزینه( مزیت) چپ‌نویسی این است که دبیره دیشتایی( دیجیتالی) شود، هال آنکه از راست به چپ تنها برای خوش‌نویسی برازیده است و نه‌توان آن‌اش دیشتاورزید.

با همین روند دیشتاکdigits ها هرآینه می‌باید چپ‌نویسی شوند، و در همین راستا آمروت‌نویسی( فرمول نویسی) نیز برای چپ‌نویسی آموده شود.

---

این کار شما را من هم کردم و الفبایی چپ به راست با استفاده از خطهای اوستایی و پهلوی ساختم اما استقبالی نشد و کنار گذاشتمش.(امروز برای داشتن خط فنی تنها میتوان روی لاتین یا اوستایی حساب باز کرد بقیه شوربختانه راه به جایی نخواهند برد)

....................................................................

بله سودمندی چپ به راست بیشتر است اما اگر خط راست‌‌چین باشد عددها هم باید راست‌‌چین باشند این حالت که امروز در خط عربی هم داریم جالب نیست و خیلی تناقض دارد.

اگر خط چپ‌چین بخواهیم تنها راه اصلاح کردن و هماهنگ‌سازی خط لاتین با زبان فارسی است. (البته نه این لاتین‌نویسی ناکارآمدی که عده‌ای ساخته‌اند و با اعراب گذاری صداهای جدید ساخته‌اند و نه اینکه نشانه ‌‌ی‌ مناسب برایشان بسازند)

---

آری، در این زمینه با شما همداستان‌ام.

من روش جداسری هم برای لاتین‌نویسی دارم که بسیار کارآمد است.

Uri bu scomu hmdustun’m. Man ravesc e Jodusari bru ë Lutinnevisi duram ke besür kurumad ast.

---

اگر الفبای لاتین را بخواهیم بکار گیریم، دستکم سه نشانه‌ی ویژه برای نشان‌دادن نویسه‌های فارسی ( فتحه/ ش / ژ ) نیازمندیم که بهتر است متناسب و هماهنگ با دیگر نویسه‌های لاتین این چند نویسه  را بسازیم.

اعراب گذاری بر روی حروف (š / ĝ / ž / ĉ /â) به هیچ‌روی اصولی، زیبا و جالب  نیست. آدم این حروف اعرابگذاری‌ شده را میبیند احساس می‌کنه با نوعی از همان صدا طرف هست نه یک صدای متفاوت.

---

۱-در این شیوه، با داشتن ۳۵ واکه، فراتر از نیاز امروز، ابزار کار نیاویده است.

Dar in scive bu dusctan e si o panj vuke, farutar az nüz e emrøz, abzur e kur nüvide ast.

۲-همه‌ی وات‌ها دوگانه‌ی سست و لست( ضعیف و قوی) استند.

Hame ë vutß dogune ë sost o last astand.

۳-دو وات نوین ویمانده( تعریف) شده‌اند.

Do vut e novin vimunde scodeand.

•ث: تسts

•ذ: دز dz

- با این روند واکه‌ی آ u شود، و اَ a و این بزرگترین گرفتاری لاتین برای پارسی بدینسان گشوده شود.

Bu in ravand vuke ë Ā/U scavad, ovuke ë á/a va in bozorgtarin gerefturi e Lutin bru ë Pursi bedinsun goscøde scavad.

U: آ

A: اَ

E: اِ

O: اُ

Ø: او

I: ای

Y: ی

ژ: zc

ش: sc

J: ج

C: چ

X: خ

Q: ق

- البته راهکار دیگر آمیخت دین دبیره با لاتین است. 

Albatte ruhkur e digar, umixt e Dindabire bu Lutin ast.

---

راستش در بیشتر الفباهای که دیده ام «u» صدای «او» داشته است گذاردن آن برای صدای «آ» چالش برانگیز است.

بهتر است از اعراب و چندنویسه باهم برای یک صدا استفاده نشود: ژ=zc / ش= sc

برای صدای «ش» میتوانید از نویسه «w» استفاده کنید حیف است چنین نویسه خوب و زیبایی بی استفاده باشد:

گشوده=gowude /شیما =wima / تیشه=tiwe

 (از نویسه w بهتر است استفاده شود و کنار گذاشته نشود آنهم زمانی که برای صدای «ش» که نسبتا هم در فارسی پرکاربرد است نویسه‌ی ویژه ای نداریم )

برای صداهای ژ و فتحه هم پیشنهادهایی دارم که باید با نگاره(تصویر) نشان دهم.

---

کاربرد u/آ چندان دور از ویر نیست. مانند sun, fun, bus, run,gun… از سویی w در کسوت ش هرگز دیده نه‌شده. از سویی چون وات ش در پارسی فراوان یافت می‌شود، زینرو فزونی w می‌تواند بسیار گستیو باشد.

( ایجاد مزاحمت بصری کند).

وات/ واکه‌ی w در این چیدمان برای واژگان ای با “دمیره‌ی باز” در نگر گرفته شده،

مانند Scuw شائؤ که ریشه‌ی “نشان” است.

-برای دیشتاک‌هاdigits, روش پهلوی شاید کارساز باشد.

 برای این کار یک کادرنگ( مربع) رسمانید و آنرا به چهار بخش، بژنید.

یانی کادرنگ ای چارک شده. که هر کاردیسه ( کاراکتر) ای را به‌توان درون این کادرنگ دیزانید و گنجاند.

---

بله در الفبای لاتین این گونه موارد دیده میشه که u  صدای دیگری بدهد. اما در لاتین‌نویسی کاربران فارسی، به جز پیشنهاد شما، کسی را ندیده بودم u را برای آ بکار ببرد برایم تازگی داشت و شگفت زده شدم.

............................................

شاید w برای «ش» پیشنهادی بسیار تازه و عجیب باشد اما بسیار کارآست.( در الفبای سریلیک هم حرف «ش» شبیه نویسه «w» است ) 

حرف «ش» در فارسی پرکاربرد است و از آن سو در الفباهای پیشنهادی برای فارسی همیشه کنار گذارده میشود با اینکه این نویسه از نویسه‌های پایه در لاتین است.

بجای اینکه برای «ش» دونویسه‌ای (sc)، نویسه اعراب‌دار (ŝ / ş) یا  حتی نشانه‌ای جدید بسازیم از نویسه «w» که در همه جا کاربرد دارد استفاده بهینه کنیم.

..........................

( ایجاد مزاحمت بصری کند).

وات/ واکه‌ی w در این چیدمان برای واژگان ای با “دمیره‌ی باز” در نگر گرفته شده،

مانند Scuw شائؤ که ریشه‌ی “نشان” است.

زمانی که هر صدا نویسه‌ی ویژه(اختصاصی) خود را داشته باشد چنین مشکلی پیش نخواهد آمد.

همین شائو را میتوان به گونه‌ی «wau» نوشت و واکه‌ی «او» را در آن کشیده‌تر آوایش کرد.

کوتاهی یا کشیدگی آوایی واکه‌ها نیاز نیست در خط منعکس کنیم. بلکه خود خواننده با توجه به گویش، آن صدا را کوتاه یا کشیده آوایش کند

..........................

رقمهای پهلوی را نمی‌پسندم تقلب پذیر هستند و در برخی موارد پیچیده و عددنویسی را سخت میکنند.

 روش کادرنگ یا مربع هم باید آزمایش کرد ببینم چگونه شود.

---

کاربرد U/آ دست کم در انگلیسی پیشینه دارد و چندان دور از ویر نیست، لیک چونانکه آمد هرگز کاربرد w/ش دیده نه‌شده و هماهنگ کردن آن با چشم و ویر بسیار دشوار تانستی بود.

از سویی کاربرد پرشمار این وات بسیار گستیو است! من آنرا برای آ، اَ، و، ئو یازیده‌ام و

برایند به هیچ روی چشم نواز نه‌بود.

کاربرد دو وات برای یک سدا نمی‌تواند سستنا ( نقطه ضعف)باشد.

اگر C/چ باشد، آنگاه چ پس از س هرگز خوانش‌پذیر نه‌تانستی بود، که از این وژگی بهرانیده سدای ش ویمانده می‌شود، و با همین روند است چ/ز که برایند ژ zc شود.

نکته‌ی دیگر اینکه شاید همینک کاردیسه‌ای برای دمیره‌ی باز نیازیده نه‌باشد، چه آنکه بسیاری از نوواژه‌ها هنوز به پارسی اندر نه‌شده‌اند، لیک در آینده‌ای نه چندان دور، پرکاربرد خواهند شد.

نکته‌ی پایانی واکه-نواخت است که تاکنون در هیچ چیدمان ای دیده نه‌شده است.

U/آ کوتاه، کهاوا

Ú/ آ بلند، مهاوا

Ü/ ئیا….، بیاوا( آواگرد) 

UI/ آی…، دواوا( دو+آوا)

Ū/ آع….، بناوا( بند+اوا)

این چیدمان آینده نگرانه است.

---

املای انگلیسی بسیار چالش برانگیز است و هر نویسه صدایی ممکن است هر صدایی بدهد نباید انگلیسی را ملاک بگیریم در باقی الفباهای زبانهای اروپایی  «u» برای صدای «او» گذارده شده، پس بهتر است ما نیز آنرا بکار ببندیم.

................................................

w برای «ش» پیشنهاد بود میتوانیم نویسه دیگری  برای «ش» بیابیم یا بسازیم.

دلیل پیشنهادم این بود که این نویسه کنار گذارده نشود چون برخی افراد مانند برنامه‌نویسان به آن نیاز پیدا میکنند(w از نویسه های پایه در الفبای لاتین است)

.................................................

زمانی که میتوانیم با تک‌نویسه  بنویسیم چرا از دونویسه استفاده کنیم( این را از دید نقطه ضعف نیستید اینگونه اصولی‌تر و استاندارد است)

.................................................

نکته‌ی پایانی واکه-نواخت است که تاکنون در هیچ چیدمان ای دیده نه‌شده است.

U/آ کوتاه، کهاوا

Ú/ آ بلند، مهاوا

Ü/ ئیا….، بیاوا( آواگرد) 

UI/ آی…، دواوا( دو+آوا)

Ū/ آع….، بناوا( بند+اوا)

چنین الفبایی مناسب زبان‌شناسان است(یا استفاده در لغت نامه‌هاست) نه  برای مردم عادی ! ما نباید چنین نویسه‌های را وارد چیدمان الفبا نماییم.

نوشتار زبان‌شناسی با نوشته‌های مردم عادی فرق دارد برای یک فرد عادی هیچ اهمیتی ندارد که «او» را کوتاه بنویسد یا بلند!؟ صدای «ز» را با «ز» بنویسد یا «ظ».

 آنهم زمانی که ما گویشهای فراوانی داریم و در هر گویش واکه‌ها ی متفاوتی موجود است .

ما همان ۷ واکه استاندارد را بکار ببریم کافی است.

تنها نشانه های اضافه تر کسره پیوندگر و ضمه پیوندگر باید باشد که آنهم دلیلهای ‌‌‌‌‌‌‌فنی دارد. 

---

برای ۷ واکه‌ی معیار فارسی، من اینها را پیشنهاد میدهم:

فتحه:  Ҩ , ҩ

کسره:  E , e

ضمه:  O , o

__________________________

آ:  A , a

ای:   I , i

او:   U , u

__________________________

اَؤ / اُؤ:   Ө , ө

همزه/ع ساکن:  Ø , ø

__________________________

کسره پیوندگر(اضافه):  Ę , ę 

ضمه پیوندگر(ربط):    Ơ , ơ

کسره و ضمه پیوندگر تنها در پایان واژه و چسبیده به آن می‌آیند و کارشان ربط دادن دو واژه به یکدیگر است( از لحاظ صدا با کسره و ضمه ساده فرقی ندارند و تنها حالت دستوری دارند): 

خوابِ کوتاه: xabę kutah

بارانِ پاییز : baranę payiz

_______________________

کار و بار (کارُ بار):       karơ  bar

خوب و بد(خوبُ بد):   xubơ  bad

---

نابود شدن این واکه‌ها سی( به خاطر) کاررفتِ الفبای کنونی است که نمی‌تواند، واکه‌ها را نشان دهد و زینرو بسیاری از مایشت‌های واژه‌پردازی در پارسی از میان رفته‌اند.  

وات‌هایی که همینک در پارسی اندر اند و به تازی نمایند، دیرزمانی پیش جزو وات‌ها و واکه‌های پارسی بوده‌اند. 

این به‌ویژه مهند است که ساز و کار ای برای دبیره‌ی پارسی فراهم شود که به‌تواند به یکسان و با روش ای استانداشت همه‌ی گویش‌های پراکنده را نیز به‌نگارد.( این را بنا با کاردید( تجربه) می‌گویم).

بنابراین از یک سو، شمار واکه‌ها و وات‌ها می‌باید فزونی یابند، و از سویی برای لاتین سازی شایسته است سه بنشت درنگریسته شوند:

۱-ادیسگی: که کارایش الفبا است و هماهنگی آن با پارسی و گویش‌ها.

۲- فردیسگی: که کیستامند بودگی است، به سانی که با نگاهی به هر دیمه ای،

بی‌درنگ دریافت که آن نوشته ازان پارسی است.

۳-هودیسگی: می‌باید چیدمان نوین چونان زیبا و چشم نواز باشد، که خواننده را رویگردان نه‌کند.

- کاربرد دخشه‌ها ( اعراب گذاری) و w بی هیچ شک ای گستیو اند.

---

این هم دخشیدن است که برازنده نیست. از سویی کسره‌ی افزوده یکان ای ناوند( مستقل) است

و نمی‌باید به واژه دوسیده شود و باید کاردیسه‌ای ازان خود داشته باشد.

-وختی می‌توان به‌سادگی کار ای را انجامید چرا باید آنرا پیچیده کرد؟

- xub e køtuh

-burun e puÿzi

-kur o bur

-xøb o bad

---

به دیدگاهم الفبای همگانی بهتر است تنها  از ۳۲ نویسه ساخته شود :

۲۲ نویسه برای همخوان‌ها ( ب، پ، ت، .....)

۷ نویسه برای واکه‌ها (آ ،ای ،او ، .....)

۲ نویسه برای پیوندگرهای ضمه و کسره (وجودش ضروریست)

۱ نویسه برای همزه و ع ساکن 

________________________________ 

اگر بخواهیم بیش از این نویسه در الفبا داشته باشیم الفبا فنی میشود و مردم آنرا پس خواهند زد و نخواهند پذیرفت.(آدمهای عادی هر چیزی را به این سادگی‌ها نمی پذیرند)

الفبا باید بر اساس گویش معیار ساخته شود و از لحاظ کردن گویشهای عامیانه پرهیز گردد چون گویشها با یکدیگر تفاوت دارند و این کار باعث هرج مرج در تلفظ و نوشتار خواهد شد.

الفبای زبانشناسی باید از الفبای استاندارد جدا باشد وگرنه به آشفتگی خواهد انجامید.

---

اینکه کسره و ضمه پیوندگر از کسره و ضمه عادی جدا شده چند دلیل دارد: 

۱-اینکار باعث میشود مردم بدانند که این دو واکه جزوی از خود واژه نیستند بلکه نشانه‌ای دستوری هستند که با شکلی دگرگون شده، همان صداها را نشان میدهند.

۲- این دو واکه هنگام آوایش(تلفظ) دقیقا چسبیده به واژه‌ی پیش از خود آواییده میگردد و نه جدا از آن.

۳- اگر جدا بنویسیم حس پراکندگی جمله را ایجاد میکند و زیبایی نوشتار را تحت شعاع قرار میدهد اما بچسبانیم شکیل‌تر و زیباتر میشود.

۴-خوانش الفبا را بالا میبرد و خواننده به سادگی اجزای جمله را از یکدیگر تشخیص میدهد ( هم اکنون چهار گونه کسره در فارسی بکار میرود اینکار باعث بازشناسی آنها از یکدیگر میشود )

___________________________________

اینکه پافشاری بر این موضوع میکنم چون با آزمون کردن بسیار به این نتیجه رسیده‌ام و کارایی این موضوع برایم اثبات شده. 

پیشنهاد میدهم خودتان با استفاده از این دو پیوندگر  چند صفحه متن فارسی بنویسید و آنرا عملی بیازماید مطمعن هستم کارایی بالای این دو نشانه برایتان روشن خواهد شد. 

بعد دیدگاهتان را بنویسید.

---

آری سخن شما را درمی‌یابم. من نیز شیوه‌های دگرسانی را با متن‌های گوناگون آزموده‌ام. 

روش‌هایی همسان آنکه شما می‌گویید. لیک واپسین وریشن version همین است که اینک به آن می‌نویسم و باز خورد خوب ای تا بدینجا داشته است. چه از دید سادگی در خواندن، و چه هماهنگی با ساختار پارسی. 

شاید در آینده کمی دگر شود، لیک نونیژ ( فی‌الحال) از کارکرد آن خوشنودم. 

پس تا کنون به گمان پنج روش برای لاتین نویسی آموده شده است.

امیدوارم شیوه‌ی دخشه‌مند همه‌گیر نه‌شود که بسیار زشت و ناخوشایند است.

---

باز هم پیشنهاد میدهم چند صفحه ای با این دو پیوندگر بنویسید و عملی بیازماید.

_______________________________

من هم امیدوارم که شیوه اعراب فراگیر نشود و با شما در ناخوشایند بودنش هم دیدگاهم.

_______________________________

از همراهی و دیدگاههای شما بهره بردم. 

باشد که بتوان الفبایی نیک و سنجیده با پیشنهاد و نقد کاربران گرامی، برای پارسی فراهم کرد.

---

سپاس از شما. 

Answer 3

drud,

andar rây e man, bây im nevisagân e divânâgarigân, yâ gujarâtik? (gurjarâik?)  râ barây e šomâragân andarvarzândan. niyâz i ba neveštan e šomâragân az râst ba cap nist. mitavân im šomâragân e divânâgarigân yâ gujarâtik râ, az cap ba râst neveštan, hamân guna ke aknun, šomâragân e arabik râ, az cap ba râst minevis im.

Comments

درود بر شما

اگر قرار باشد از چپ به راست نوشته شود همان شمارگان لاتین استفاده گردد بهتر است دستکم مردم با آن آشنایند و نیازی به یادگیری نویسه‌ی بیشتر ندارند.

اگر عددهای گجراتی یا دیواناگری را همان چپ به راست بنویسیم تنها رنج یادگیری ده نویسه‌ی بیشتر را بر دوش مردم گذارده‌ایم.

هدف من، راست‌چین کردن شمارگان برای هم‌جهتی با حروف دیگر بود. چون در همان پست معرفی الفبا ی ایرانیک شمارگان لاتین را بکار بسته‌ام.

---

pišnehag e doyom:

barây e neveštan az râst ba cap, šâyad betavân im har nevisa ye divânâgarigân yâ gujarâtik râ, karânikvâr, pošt o ru kardan [کردن افقی flip]. andar rây e man, karânikvâr pošt o ru kardan, az sâxtan e nevisagân e no, yâ gozudik [قلابی], behtar ast. 

firandagi [افتخار] e mâ, barây e andarvarzândan e vâžâgân o nevisagân e avestâik, pahlavik, sanskrit, o digar vâžagân o nevisagân e hend o irânik, pišina ye cand hazâr sâla ye ânân bâyâd budan, agarna, vâžagân o nevisagân e pâtaxšik [کلمات و حروف مجازی], o gozudik, andar barâbar e vâžagân o nevisagân e arabik, biarzeš hast and, cun vâžagân o nevisagân e  arabik, kamtarinâna [حداقل], az sada ye nohom e tarsâigân (bištar az hazâr sâl), andar irân andarvarzida šoda and. inpadižag, agar bexvâh im, ba jây e har vâža, yâ nevisa ye arabik, vâža, yâ nevisa i digar, andarvarzândan, bây im barây e ân, râyan i nâendidnâk [دلیل غیرقابل تردید], dârdan.

---

اینکه نویسه های گجراتی را پشت و رو کنیم .ایده جالبی است باید آزمایش کرد  تا دید تا چه اندازه پاسخگوست. 

.......................................

در کل هر عدد یا نویسه‌هایی که بخواهیم(گجراتی،دیواناگری یا تقلبی) به کار ببندیم باید ویژگی های زیر را در خود داشته باشد:

۱-عددها، شبیه نویسه‌های دیگر نباشند. 

۲- شکلی یکتا با دیگر نویسه ها داشته باشد.

۳-آنها را بتوان راحت از راست به چپ نوشت.

۴-تقلب پذیر نباشند و نتوان عددها را به یکدیگر تبدیل کرد.

*** در پیشنهادی که خودم دادم این ویژگی‌ها در نظر گرفته شده است.

---

آیا نوشتن شمارگان از راست به چپ پادخوی و ناخوییک (غیرعادی) نیست؟ نِپندارم کس-ی بپدیرد.

---

غیر‌ عادی که نیست چون در زبانهای ایرانی کهن (پهلوی ،سغدی، پارتی) همه از راست به چپ، عددهای ریاضی را می‌نوشته اند و پیشینه‌ی چنین چیزی وجود دارد.

شاید امروزه غیر عادی برسد اما اگر عددها همجت باشند بسیار هماهنگ تر است ذهنیت نوشتاری و خوانداری  افراد را مانند خط عربی بهم نمی‌زند.

در خط عربی اگر عدد میان نوشته بیاید باید جهت خواندن را عوض کرد  و باز دو باره به جهت اصلی برگشت!

________________________________

اینکه بپذیرند یا نه را نمیتوان  پاسخی داد.

چون هرکس سلیقه و اندیشه خود را دارد اما اگر درست تبلیغ شود و کارایی آن را ببینند احتمالا خواهند پذیرفت.