دکتر کزازی در مورد واژه ی " دوزخ" می نویسد: دوزخ در پهلوی دشوخ dušox بوده است که ریختی است از دژ اخو duj - axw به مانای زندگانی بد ، وارونه ی وهیشت اخو wahšīt –axw که به مانای زندگی نیکوست و در پارسی در ریخت " بهشت " به کار می رود .
همه سوی دوزخ نهادید روی
سپردید دلها به گفتار اوی
پِیرَس: نامه ی باستان ، یکمین پوشینه ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 303.
دوزخ: دُژخو
دُژ: یک فروزه(زاب، سِپَت) است؛ بد، دُش مانند دشنام، دشمن، دشخوار(دشوار) و...
mziefum1372 