درود
بسیار آموزنده و شیوا به مانند همیشه
در همرایی با شما:
[هرآینه نمی‌دانم این سخن را پرسشی بنویسم و درخواست پاسخ نمایم یا با باور به درستی آن، تنها به آگاهی‌رسانی بسنده نمایم، گزینش میان این دو با شما]
در خراسان بزرگ، به ویژه پیرامون مشهد، نیشابور، سبزوار و روستا‌های دور و نزدیک، پسوند «ــِگ» و گه‌گاهی هم «ــَگ» در گویش پیرسالان و بومیان، شنیده می‌شود.
چمار آن را هنوز درست نمی‌دانم زیرا در واژه‌هایی گوناگون بکار برده می‌شود که تنها از یک نگر همسانند، اینکه همگی از «کارواژه‌های» (افعال) گوناگون هستند.
چند نمونه:
هست= او هست: هستـِگ
رفت= او رفت: رفتِگ
گفت= او گفت: گفتـِگ
نشست= او نشست: نشستـِگ
خرید= او خرید: خریدِگ
آمد= او آمد : آمدِگ
دید= او دید: دیدِگ
شنید= او شنید: شنیدِگ
ایستاد= او ایستاد: ایستادِگ
آورد= او آورد: آوردِگ
و ...
چرایی اینکه در چمار درست و نادرست این پسوند، به گل نشست‌ام این است که:
هر آنچه در بالا برشمردم در نگاه نخست گویی از کسی سخن می‌گوید که در آنجا نیست؛
اما همین نمونه ها و به سان اینها می‌تواند درباره گوینده باشد و گاهی هم به الفنج به کار می‌رود!!!
از این روی امیدوارم گره از این نخ پیچیده‌ی سردرگم بگشایید.
سپاس
mziefum1372 