واژه ی طبخ، پارسی و دارای دو بخش است: ( تف - تپ - تب:گرم + پسوند ک/خ ) که از لغت هندواروپایی tap با مانای سوزاندن، داغ کردن است گرفته شده است.
زادنامواژگان: تبخاک، تبخال، تبخیک، تبخک، تبخل، تبخین، تبخیر، تبخان، تبخانه، تبخون، تبخور، تبخول، تبخاب، تبخگ، تبخیگ، تبخاز، پاژتبخ، ناتبخ، دژتبخ، پدتبخ، بازتبخ، واتبخ، انتبخ و...
زادکارواژگان: تبخیدن، تبخاندن، تبخستن، تبخیدن، تبخش، تبخایش، تبخانش و...