از دهخدا: آر. (پسوند) -ار. اداتی است که عقیب مفرد غائب از ماضی درآید و آن را گاه بدل به اسم مصدر کند چون گفتار (چیزی که گفته می شود)، کردار (کاری که کرده می شود)، رفتار، جستار، دیدار و گاه بدل بوصف فاعلی چون خواستار، خریدار، فروختار، نمودار و گاه وصف مفعولی چون گرفتار(کسی که گرفته شده)، کشتار (چیزی که کشته شده).
می توان دید که این پسوند سه معنی دارد. اسم مصدر، فاعل، و مفعول. این پسوند این معانی را دارد، داشته، و خواهد داشت (کشتار واژه ی نسبتا نو ای است که فرهنگستان ساخته). برای خودتان قانون تراشی نکنید.