فردوسی و گرامیداشت شب چله
- توضیحات
- دسته: پژوهشها
- بازدید: 4979
جشن دانشی و کهن چله از دیرباز در میان ایرانیان روان بوده و هست و همه ساله با شکوه بسیار در میان خانواده های ایرانی برپا می شود . فردوسی بزرگ نیز به آیین های ایران زمین وابستگی بسیار داشته و در پاسداشت این جشن ها و آیین ها می کوشیده است .
فردوسی در پایان داستان اورمزد ساسانی ضمن اشاره به گذرا بودن این جهان ، دگربار از خواننده می خواهد که به این جهان گذرا و سپنجی دل نبندد و سپس اشاره به فرا رسیدن شب خجسته ی چله دارد و اینکه می باید این شب بلند را گرامی داشت :
چنین بود تا بود گردان سپهر
گهی پر ز درد و گهی پر ز مهر
تو گر باهشی مشمر او را به دوست
کجا دست یابد بدردت پوست !
شب اورمزد آمد از ماه دی
ز گفتن بیاسای و بردار می
........
* "کجا" در مصرع چهارم به معنی " که " می باشد
* شب اورمزد = اورمزد یا هرمزد نام نخستین روز ماه در ایران باستان است .شب نخستین روز از ماه دی = شب چله )