« مباني حقوق عمومي در ايران كهن »
رشته حقوق در مقطع تحصيلات تكميلي به چند گرايش تقسيم مي شود كه يكي از آنها « حقوق عمومي » مي باشد .
حقوق عمومي در واقع شاخه اي از حقوق است كه به پديده هاي سياسي جامعه مي پردازد . در واقع در اين رشته پديده ها و مسائل سياسي از منظر حقوقي بررسي مي شود . براي توضيح بيشتر در اين شاخه از علم به انواع حكومت ها ، دولت ها ، و مسائلي از قبيل : نهاد قانونگذاري ، حقوق اساسي ، حاكميت ، حكمراني ، حقوق شهروندي ، تابعيت ، سرزمين ، كشور ، قدرت سياسي و مشروعيت آن و نهادهاي كنترل كننده ي قدرت و جامعه ي سياسي پرداخته مي شود .
اما نكته حائز اهميت آن است كه : جوان بودن اين رشته مطرح است . يعني يكي از جوانترين رشته هاي حقوق را حقوق عمومي مي دانند . به گونه اي كه مي گويند در ايران عمر آن نهايتا از نهضت مشروطيت به بعد مي باشد و در اروپا نيز تقريبا در همين حدود. به گونه اي هم درست مي گويند .
اما نويسنده اين كتاب ( محمد رسولي ، كه خود از حقوقدانان و پژوهشگر مسائل تاريخي مي باشد ) مدعي شده كه مفاهيم حقوق عمومي ، در ايران عهد كهن ( توجه داشته باشيد ايران عهد كهن نه باستان ! ) يعني در زماني نزديك به چند هزار سال پيش در ايران وجود داشته است .
در عين حال اين كنجكاوي پديد مي آيد كه نياكان ما چگونه چنين جامعه ي سياسي پيشرفته اي داشته اند كه همه ي مفاهيم حقوق عمومي كه امروزه در حكومت هاي پيشرفته وجود دارد در جامعه ي سياسي ايران آن روزگار كهن در حدود پنج – شش يا حتي هفت هزار سال پيش از زايش مسيح (ع) وجود داشته است .
كتاب مباني حقوق عمومي در ايران كهن داراي 16 گفتار با عناوين : سرآغاز ، اسناد بازمانده از ايران كهن ، تعريف حقوق عمومي ، دولت ، حاكميت ، كشور ، سرزمين ، ملت ، حكمراني مشروعيت قدرت سياسي و ... حقوق شهروندي در ايران عهد كهن وجود قانون و قانون اساسي در ايران كهن مي باشد .
كتاب « مباني حقوق عمومي در ايران كهن » نوشته ي محمد رسولي توسط نشر سمرقند و به قيمت پانزده هزار تومان نشر يافته است .
مهدی زیدآبادی نژاد
دیدگاه‌ها