میوه های ایرانی

ایرانیان از نخستین مردمانی بودند که به کشاورزی و پرورش درختان میوه روی آوردند. درختان میوه‌ی زیادی از ایران به سرزمین‌های دیگر جهان برده شده است و نام‌های برخی از آن‌ها نیز در واژه‌های فارسی ریشه دارد. در این‌جا برخی از این میوه‌های اصیل ایرانی معرفی می‌شوند.

طالبی : این میوه‌ی خوش‌بو را به زبان انگلیسی ماسک‌ملون (muskmelon) می‌نامند، یعنی گرد و خوش‌بو. ماسک (musk) از واژه‌ی فارسی مشک گرفته شده است که به نوعی ماده‌ی معطر گفته می‌شود. این میوه از ایران به روم باستان رفت و جالینوس در قرن دوم میلادی درباره‌ی اثر دارویی آن نوشته است. پس از کشف قاره‌ی آمریکا، کریستوف کلومب دانه‌های این گیاه را به سرزمین جدید برد و در سال 1494 در جزیره‌ی ایزابل کاشت. طالبی نخستین گیاهی بود که اروپایی‌ها در سرزمین جدید کاشتند.

هلو: این میوه در اصل از چین به ایران وارد شد، اما ایرانیان در پرورش و اصلاح آن کوشیدند. هنگامی که این میوه به سرزمین رومی‌ها رسید، آن را سیب پارسی (mêla persika) نامیدند. امروزه، در زبان انگلیسی واژه‌ی Peach را برای هلو به کار می‌روند که از واژه‌ی پرشیا (persia) به معنای پارس گرفته شده است. شلیل، که در واقع هلوی بدون کرک است، نیز از ایران به غرب جهان راه یافته است.

پسته: این میوه از سالیان دور از کشور ایران به جاهای گوناگون جهان فرستاده می‌شد و هنوز هم کشور ما بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی پسته در جهان است. این میوه‌ی آجیلی را در زبان انگلیسی pistachio می‌نامند که تغییر یافته‌ی همان واژه‌ی ایرانی پسته است. عرب‌ها نیز به آن فستق می‌گویند.
لیمو: از شناخته‌شده‌ترین میوه‌های ایرانی است که از ویتامین C سرشار است. این میوه را مسلمانان از ایران به مصر و کشورهای ساحل دریای مدیترانه بردند. هنگامی که دریانوردان انگلیسی به بیماری خون‌ریزی لثه دچار شدند، آنان را با آب‌لیمو درمان کرد و از آن زمان لیموناد در میان دریانوردان انگلیسی معمول شد. از این رو، به «لیمویی‌ها» مشهور شده بودند. این میوه را در زبان انگلیسی لمون (Lemon) می‌نامند که از همان واژه‌ی لیمو گرفته شده است.

انار: این میوه‌ی شیرین و آب‌دار هنوز هم از صادرات مهم ایران است. این میوه نماد ثروت، کامیابی و زادآوری (به دلیل دانه‌های فراوانش) بوده است. از پوست آن نیز رنگی به دست می آید که به سختی پاک می‌شود. این میوه از ایران به کشورهای ساحل مدیترانه، از جمله لبنان برده شد و فینیقی‌ها، ساکنان باستانی لبنان، آن را در سرزمین‌های گوناگون گسترش دادند. نام علمی این گیاه، پونیکا (Punica)، به معنای فینیقی‌ است.

گردو: درخت گردو از سالیان دور در ایران کاشته می‌شود. این میوه را والنات پارسی (Persian Walnut) می‌گویند. واژه‌ی والنات از وال به مفهوم «بیگانه» و نات به مفهوم «گردی» گرفته شده است که نشان می‌دهد این گیاه از گیاهان بومی اروپا نبوده است. در واقع، رومی‌ها آن را از ایران به اروپا برده‌اند. این میوه را برخی به نادرست گردوی انگلیسی نامیده‌اند، زیرا روزگاری انگلیسی‌ها آن را از آسیا به اروپا می‌بردند و می‌فروختند. ایران اکنون پس از چین و آمریکا، جایگاه سوم را در تولید گردو دارد!

آلوها: آلو، زردآلو و آلبالو نیز از میوه‌هایی هستند که ایرانیان به جهانیان هدیه کرده‌اند. نام علمی آلوها، پرانوس پرسیکا (Prunus persica) است که واژه‌ی پرسیکا به معنای پارس است.

انگور: انگور را در سرزمین‌های ساحلی دریای خزر کاشته بودند. سپس، در شیراز، ارومیه و جاهای دیگر معمول شد. درخت انگور را از ترکیه به سرزمین‌های ساحلی مدیترانه بردند و از آن‌جا بود که به سرزمین رومی‌ها راه یافت. فینیقی‌ها حدود 800 سال پیش از میلاد آن را در جنوب اسپانیا و فرانسه کاشتند. تهیه‌ی کشمش از انگور نوآوری‌ ایرانیان باستان (حدود 2 هزار سال پیش از میلاد) بود که جهانیان نیز پسندیدند.

نقش میوه ها در فرهنگ ایرانی

ایران کشوری با میراث فرهنگی غنی است و میوه های آن نقش مهمی در آشپزی و سنت های آن دارد. میوه های ایرانی نه تنها منبع تغذیه هستند بلکه نمادی از مهمان نوازی، سخاوت و دوستی هستند. در فرهنگ ایرانی تقدیم میوه به مهمان نشانه احترام و قدردانی است. نقش میوه‌ها در فرهنگ ایرانی از دیرباز تا به امروز همواره پررنگ بوده است. از جشن‌های باستانی مانند نوروز که سفره هفت‌سین بدون حضور سیب و سنجد تصور نمی‌شود، تا مراسم‌های مذهبی و عزاداری‌ها که در آن‌ها پذیرایی با میوه امری متداول است، میوه‌ها همواره نمادی از برکت و سلامتی بوده‌اند.

در ادبیات پارسی، شعرا و نویسندگان بزرگی چون حافظ و سعدی، به وفور از میوه‌ها به عنوان استعاره‌هایی برای زیبایی، عشق و فراوانی یاد کرده‌اند. این استعارات نه تنها زیبایی‌های زبان فارسی را به نمایش می‌گذارند، بلکه عمق ارتباط میان مردم و طبیعت را نیز بازتاب می‌دهند.

همچنین، در آیین‌های ایرانی، میوه‌ها نقش مهمی در پذیرایی و مهمان‌نوازی دارند. میزبان‌های ایرانی با ارائه طیف گسترده‌ای از میوه‌های تازه و خشک، احترام و محبت خود را به مهمانان نشان می‌دهند. این سنت نشان‌دهنده اهمیت مهمان‌نوازی و اشتراک‌گذاری در فرهنگ ایرانی است.در جشن‌ها و مناسبت‌های خاص، میوه‌ها به عنوان بخشی از سنت‌های کهن، نمادی از تجدید حیات و شادابی هستند. به عنوان مثال، در جشن مهرگان که جشن برداشت محصول است، میوه‌ها به عنوان نمادی از فراوانی و خوشبختی به اشتراک گذاشته می‌شوند.

با توجه به اهمیت میوه‌ها در فرهنگ ایرانی، حفظ تنوع و کیفیت آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. امروزه، با توجه به تغییرات اقلیمی و مشکلات زیست‌محیطی، حفظ این میراث طبیعی و فرهنگی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است.میوه‌ها در فرهنگ ایرانی نه تنها به عنوان مواد غذایی مغذی، بلکه به عنوان نمادهایی از سنت، هنر، ادبیات و مهمان‌نوازی ارزشمند هستند. این نقش میوه‌ها در فرهنگ ایرانی، بخشی از هویت و تاریخ این سرزمین است که باید با دقت و عشق حفظ و به نسل‌های آینده منتقل شود.

محبوب ترین میوه های تابستانی ایران

ایران کشوری با سنت غنی کشاورزی است و انواع میوه های خوشمزه را در خود جای داده است. برای گردشگران خارجی که در ماه‌های تابستان از ایران دیدن می‌کنند، چندین میوه محبوب وجود دارد که می‌توانند امتحان کنند. هندوانه با طعم طراوت و آبدارش یک غذای اصلی تابستانی است که برای رفع تشنگی در روزهای گرم بسیار مناسب است. هلو، زردآلو، انگور و انجیر از دیگر میوه‌های محبوبی هستند که در ماه‌های تابستان به‌طور گسترده کشت می‌شوند و از آن لذت می‌برند. این میوه ها چه به صورت تازه خورده شوند و چه در دسرها، مرباها یا سایر کنسروها استفاده شوند، طعم لذیذی از فرهنگ و سنت ایرانی را ارائه می دهند. برای گردشگرانی که به دنبال کشف لذت های آشپزی ایران هستند، نمونه برداری از میوه های تابستانی این کشور ضروری است.

میوه های کم نظیری که باید در ایران امتحان کنید

صبا جلالی در گزارشی در پایگاه erasmusu برای مخاطبان انگلیسی زبان و گردشگرانی که می خواهند به ایران سفر کنند ،درباره ی میوه های کمیاب و منحصر به فرد ایرانی چنین می نویسد :
می‌خواهم درباره چند میوه عجیب و منحصر به فرد ایرانی که به طور مرتب در ایران داریم بنویسم. اکثر این میوه‌ها واقعاً فصلی هستند و بنابراین بستگی به شانس شما دارد و زمانی که تصمیم به بازدید از ایران می‌گیرید.
۱) ریواس
این میوه به قدری نادر است که حتی مردم تهران هم زیاد آن را نمی‌خورند. نام انگلیسی آن ریوبارب است، من تقریباً نیمی از عمرم را انگلیسی صحبت کرده‌ام و فکر نمی‌کنم تا به حال این نام را شنیده باشم. طعم بسیار ترشش که معده شما را از رضایت به خود می‌پیچاند، بسیار معروف است.

نکته درباره ریواس این است که معمولاً در مناطق کوهستانی واقعاً در کوه‌ها رشد می‌کند. پس کارگران زیادی به این کوه‌ها می‌روند و آن‌ها را چیده و به عنوان شغل فصلی برای خود انجام می‌دهند. سپس آن‌ها را در شهر می‌فروشند. ریواس در بهار از اواخر آوریل تا اواخر می رشد؛ و معمولاً اگر آن فصل باران زیادی ببارد، برداشت خوبی از ریواس خواهیم داشت.
ما همچنین خورش ریواس می‌پزیم که خورشی بسیار خوشمزه اما کمیاب است. واقعاً شک دارم که بتوانید آن را در تهران پیدا کنید. پس اگر در این زمان از سال به ایران سفر کردید، به دنبال چوب سبز باریک و عجیبی بگردید و آن ریواس شماست.

۲) چغاله بادام
بعدی این نام عجیب است که مطمئنم ۹۹٪ شما حتی نمی‌توانید آن را تلفظ کنید، پس بیایید ساده‌اش کنیم، بادام همان بادام است و چغاله، در واقع بادام رسیده است. خوب این هنوز هم کمی گیج کننده است، بگذارید بیشتر توضیح دهم.
پس می‌بینید که بادام باید روی درخت‌ها رشد کند و سپس پوسته خارجی آن‌ها سخت شده و خشک می‌شوند و به بادامی که همه ما می‌شناسیم تبدیل می‌شوند. اما در ایران، حدود زمان بهار، ما بادام‌ها را خیلی زودتر از زمانی که به درستی رشد کنند، می‌چینیم و سپس آن‌ها را می‌خوریم. شما هیچ ایده‌ای ندارید که چقدر خوشمزه است، بسیار ترد، تازه و جویدنی است. آه نمی‌توانم صبر کنم تا به ایران برگردم و کمی بگیرم.

این هم در همان زمان ریواس، از اواخر آوریل تا اواخر می می‌آید. چون بعد از آن بادام‌ها خیلی سخت می‌شوند و دیگر نمی‌توانید آن‌ها را بخورید.
پس لطفاً اگر آن را در ایران دیدید، تقریباً همه جا دارند، مثل ریواس نیست، به خصوص در تجریش، می‌توانید در یک ثانیه پیدا کنید. حتماً امتحان کنید.

۳) گوجه سبز
این به معنای واقعی کلمه به گوجه سبز ترجمه می‌شود، در واقع نوعی آلو است که ترش و سبز است اما به خاطر شباهتش به گوجه‌های کوچک، ما آن را به این نام می‌خوانیم.
نمی‌دانم چرا همه میوه‌های عجیب و منحصر به فرد ما به شدت ترش هستند، اما این نوع خوبی از ترشی است، حتی الان هم دهانم آب افتاده است. ما آن را با مقدار خوبی نمک می‌خوریم و لذت می‌بریم.

این میوه هم در بهار می‌آید، اگرچه چند ماه بیشتر از بقیه می‌ماند. معمولاً از اواسط می می‌آید و تا اواسط ژوئیه هست. من حتماً پیشنهاد می‌کنم کمی از آن بگیرید، فوق‌العاده است. همه دوستان بین‌المللی من عاشق آن هستند و همیشه از من می‌خواهند وقتی از ایران به مالزی برمی‌گردم برایشان کمی بیاورم.

۴) انار
بسیاری از کشورها انار دارند، بنابراین به عنوان یک میوه منحصر به فرد در ایران شمرده نمی‌شود؛ با این حال هنوز هم یک میوه بسیار عالی است که می‌توانید به وفور در ایران پیدا کنید. همچنین در زمستان بسیار ارزان است. خوب، انارها معمولاً از دسامبر تا مارس فراوان هستند، انارهای ایران در واقع به نام روبی‌های قرمز در ایران شناخته می‌شوند، آن‌ها به همان قرمزی هستند. آب انار را می‌توان در هر ایستگاه آبمیوه در هر زمانی از سال، نه فقط زمستان، پیدا کرد.

مغازه‌های آبمیوه‌ای داریم که تنها به فروش محصولات مرتبط با انار اختصاص داده شده‌اند، قطعاً از آن‌ها خوشتان می‌آید، برخی از آن‌ها خیلی ترش هستند البته. بله، ما ایرانی‌ها چیزهای ترش را دوست داریم.

۵) زالزالک
خود نام آن به قدری عجیب است که فکر می‌کنم به شما ایده‌ای درباره عجیب بودن میوه می‌دهد. اما طعم آن شگفت‌انگیز است، کمی شیرین و ترش که این حس رضایت شدیدی را به حس چشایی شما می‌دهد. نام انگلیسی آن 'هاثورن' است.
این میوه معمولاً در بخش‌های شمال غربی ایران رشد می‌کند، بیشتر به خاطر فوایدش مصرف می‌شود. برخی از این فواید عبارتند از: کاهش فشار خون، کاهش سطح استرس و خوب بودن برای قلب. به طور کلی، از بیماری‌های قلبی جلوگیری می‌کند. همچنین دارای مقدار زیادی آنتی‌اکسیدان است که عالی هستند.

این میوه‌ها معمولاً در اواخر سپتامبر یا به طور کلی پاییز رشد و بیرون می‌آیند. در آن زمان می‌توان آن را در هر دستفروشی میوه در سراسر شهر پیدا کرد، حتماً امتحان کنید و از دست ندهید.

۶) توت
میوه بعدی نوعی میوه است که همه دوست خواهند داشت، منظورم این است که واقعاً از این خوشتان می‌آید. بسیار شیرین و نرم است، اوه خدای من در دهانتان آب می‌شود و همانطور که آن را می‌جوید، احساس می‌کنید که دهانتان از طعم منفجر می‌شود. به فارسی آن را "توت" می‌نامیم، به انگلیسی "موروس" نامیده می‌شود، که نامی کمی عجیب است و باز هم من آن را نمی‌شناسم. به هر حال انواع مختلفی از توت‌ها وجود دارد، اما رایج‌ترین آن‌ها که همه جا یافت می‌شوند توت‌های سفید و سیاه هستند. خوب، توت سیاه رنگی مانند بلوبری‌ها دارد اما ما به هر حال آن را سیاه می‌نامیم.

توت همیشه در بهار می‌آید، که حدوداً از آوریل تا می است، گاهی اوقات تا اواخر ژوئن. در سراسر ایران و به خصوص در شهرهای کوچک، درختان توت زیادی وجود دارد. من به یاد دارم وقتی جوان‌تر بودم می‌رفتیم و درختان کوچک را بالا می‌رفتیم، تا بتوانیم توتی از درخت بچینیم. خانواده‌ها هم دور هم جمع می‌شدند و برای چیدن توت می‌رفتند، واقعاً چه لحظات شادی بود.

میوه های صادراتی ایران

بر اساس داده های asanexport، ایران در تولید میوه در خاورمیانه و شمال آفریقا رتبه اول را دارد و در سال‌های مختلف در تولید میوه در سطح جهانی بین رتبه 8 تا 10 قرار گرفته است.آب و هوای چهارفصل ایران شرایط مناسبی را برای پرورش انواع میوه ها فراهم کرده است.میوه های ایرانی با طعم طبیعی در بازار جهانی شناخته می شوند .سیب، هندوانه، گیلاس، کیوی، انگور، زردآلو و انار از عمده ترین میوه های صادراتی ایران هستند که نه تنها به همسایگان بلکه به کشورهای اروپایی مانند آلمان و ایتالیا نیز صادر می شود.بیش از یک میلیون تن میوه تازه به ارزش 770 میلیون دلار در سال 1391 توسط ایران صادر شده است.

میوه‌های خشک ایران و ویژگی های آنها

میوه‌های خشک ایرانی نوعی میوه هستند که بیشتر محتوای آب اصلی آن‌ها، به صورت طبیعی از طریق خشک کردن در آفتاب یا با استفاده از خشک‌کن‌های تخصصی (خشک‌کن‌های تونلی با باد گرم) یا دستگاه‌های خشک‌کن، گرفته شده است. میوه‌های خشک بیشتر ارزش‌های تغذیه‌ای میوه‌های تازه را حفظ می‌کنند. محتوای مواد مغذی خاص میوه‌های خشک مختلف، بازتابی از میوه‌های تازه و روش فرآوری آن‌ها است.

میوه‌های خشک ایرانی همچنین منابع مهمی از ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر هستند و طیف گسترده‌ای از ترکیبات بیواکتیو را فراهم می‌کنند. برخی از آن‌ها قبل از خشک شدن با شیرین‌کننده‌ای (مثلاً شربت ساکارز) تزریق می‌شوند. برخی دیگر به صورت میوه‌های قندی فروخته می‌شوند. و برخی دیگر به سادگی به عنوان میوه خشک فروخته می‌شوند.

کشمش

کشمش‌ها با خشک کردن انگورها زیر نور آفتاب یا با استفاده از سایر تکنیک‌ها تولید می‌شوند. کشمش‌ها طعم شیرینی دارند و بافت چروکیده‌ای دارند. در زمان‌های قدیم، کشمش‌ها به عنوان شیرین‌کننده یا برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌شدند.

کشمش‌های ایرانی یکی از مغذی‌ترین میوه‌های خشک در جهان هستند. کشمش‌ها منبع عالی آهن هستند و همچنین حاوی ویتامین A و ویتامین B، مواد معدنی مانند پتاسیم و کلسیم هستند. کشمش‌ها فاقد کلسترول و غنی از فیبر و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند.

کشمش‌ها عمدتاً با استفاده از نور آفتاب و از طریق فرآیندهای طبیعی خشک می‌شوند، اما برخی از آن‌ها نیز با استفاده از دستگاه‌های مکانیکی خشک می‌شوند. ایران سومین تولیدکننده بزرگ کشمش در جهان است.

هنگامی که انگورها خشک می‌شوند، آب موجود در انگورها تبخیر می‌شود. گرما نیز باعث کاراملی شدن قند موجود در انگورها می‌شود.

انواع مختلفی از کشمش‌های ایرانی وجود دارد، مانند کشمش طلایی، کشمش سلطانی (کیفیت برتر-رنگ تیره / رنگ روشن – ملایر)، کشمش سیاه، کشمش کاشمر و کشمش سبز.

کشمش طلایی (انگوری)

کشمش‌های طلایی از انگورهای بدون دانه تهیه می‌شوند. برای حفظ رنگ طلایی آن‌ها، این کشمش‌ها در فر خشک می‌شوند (گرمای مصنوعی) و دی‌اکسید گوگرد به آن‌ها اضافه می‌شود. خشک کردن این انگورهای بدون دانه در آفتاب باعث تیره شدن رنگ آن‌ها می‌شود.

کشمش سلطانی

کشمش‌های سلطانی از انگورهای سفید خشک شده هستند. کشمش‌های سلطانی بسیار شیرین هستند و طعم آن‌ها با عسل مقایسه می‌شود. برخی از تولیدکنندگان کشمش سلطانی، قبل از خشک کردن، انگورها را با روغن گیاهی می‌پوشانند. این کشمش‌ها به طور خاص در نانوایی برای پخت نان استفاده می‌شوند.

کشمش کاشمر

کشمش‌های کاشمر یا همانطور که برخی از افراد آن را کشمش‌های بلند می‌نامند، کشمش‌های محلی از ایران هستند (کاشمر یک شهر در استان خراسان رضوی است).

تفاوت اصلی بین کشمش‌های طلایی و کشمش‌های کاشمر در درصد گوگرد استفاده شده در فرآیند تولید است. این کشمش‌ها طعمی ترکیبی از شیرین و ترش دارند.

کشمش سیاه

کشمش‌های سیاه طعمی بسیار شیرین و آبدار دارند. این کشمش‌ها با نور آفتاب خشک می‌شوند و به همین دلیل رنگ آن‌ها تیره‌تر است. همچنین این نوع کشمش‌ها هیچ افزودنی‌ای ندارند.

زردآلوی خشک یا ترشاله

زردآلوها میوه‌های تابستانی با رنگ نارنجی هستند. آن‌ها کوچک، زرد-نارنجی تا صورتی-نارنجی هستند و بافتی نرم و صاف دارند. درختان زردآلو به آب و هوای سرد برای رشد و باردهی مناسب نیاز دارند و به خوبی در مکان‌های با آب و هوای مدیترانه‌ای رشد می‌کنند. زردآلوها سرشار از آنتی‌اکسیدان‌ها و پتاسیم هستند و منبع عالی ویتامین A و ویتامین C محسوب می‌شوند. زردآلوهای خشک حاوی ویتامین K هستند که برای انعقاد خون مورد نیاز است.

زردآلوهای خشک همچنین منبع خوبی از فیبر هستند که یبوست را درمان می‌کنند و به داشتن روده‌های سالم کمک می‌کنند.

زردآلوها در اوایل تابستان رسیده می‌شوند اما با خشک کردن آن‌ها، ایرانیان این میوه شیرین و خوشمزه را در مهمانی‌های خود در طول سال، به ویژه شب یلدا، می‌خورند. ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان زردآلو در جهان است. زردآلوها در ایران باستان کاشته شده‌اند.

خرماها

خرماها میوه‌هایی با شکل بیضی، قهوه‌ای یا زرد قرمزی و طعم شیرین هستند. نخل خرما یکی از قدیمی‌ترین درختان کشت شده در جهان از دوران باستان است. خرماها به عنوان یک رژیم غذایی کامل شناخته می‌شوند زیرا سرشار از انواع ویتامین‌ها، مواد معدنی و مقدار قابل توجهی فیبر هستند.

ایران یکی از بزرگترین صادرکنندگان خرما در جهان است! نخل‌های خرما در مناطق گرم ایران رایج هستند. ایران هر سال حدود 950,000 تن متریک خرما تولید می‌کند.

خرماهای ایرانی ویژگی‌ها و درجه‌های مختلفی از رنگ دارند که هر کدام به شیوه‌ای متفاوت استفاده می‌شوند.

برخی از شناخته‌شده‌ترین خرماهای ایرانی عبارتند از شاهانی، زاهدی، کبکاب، ربی، پیارم، برحی، علمهتری، خصویی، مضافتی و غیره.

ایرانیان روش‌های مختلفی برای خوردن خرما دارند.

خرماهای ایرانی برای تهیه نان‌ها، شیرینی‌ها و تنقلات استفاده می‌شوند. خرماها اغلب در آشپزی ایرانی به کار می‌روند. عدس پلو، یک غذای معروف ایرانی، با خرما و کشمش به عنوان تاپینگ سرو می‌شود. خرماها از مواد اصلی بسیاری از غذاهای ایرانی هستند، به ویژه در مناطق جنوبی ایران. فقط برای نام بردن چند مورد: کماج نان شیرین خرمایی با زردچوبه و زیره است، کلمپه نوعی پای ایرانی است که از خرما و هل تهیه می‌شود.

پسته

پسته‌های ایرانی در سراسر جهان شناخته شده‌اند!

پسته‌های ایرانی کیفیت برتر و طعم بی‌نظیری دارند. پسته‌ها منبع خوبی از اسیدهای چرب غیراشباع و آنتی‌اکسیدان‌های متعدد، از جمله توکوفرول، کاروتن، لوتئین، سلنیوم، فلاونوئیدها و فیتواستروژن‌ها هستند. فیبر موجود در پسته‌ها به هضم کمک کرده و از یبوست جلوگیری می‌کند. در مقایسه با سایر آجیل‌های مصرفی رایج، پسته‌ها غنی‌ترین منبع فیتوسترول‌ها هستند. پسته‌ها همچنین می‌توانند در مبارزه با شرایطی مانند کم‌خونی کمک کنند زیرا تعداد هموگلوبین و جریان خون را افزایش می‌دهند.

پسته‌ها در دسرهایی مانند گز، سوهان، بستنی زعفرانی معروف و غذاها و ظروف ایرانی به ویژه برای تزئین استفاده می‌شوند.

ایران بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده پسته با تولید بیش از 113,000 تن متریک (بیش از نیمی از تولید پسته جهانی) است. پسته‌های ایرانی همچنین بهترین طعم و کیفیت را در میان سایر کشورهای تولیدکننده پسته مانند ایالات متحده و ترکیه دارند.

گردو

گردو میوه‌ای گرد با یک دانه سنگی شکل است که از دو نیمه تشکیل شده و در یک میوه سبز محصور شده‌اند. گردوها (Juglans regia) یک نوع آجیل درختی هستند که به خانواده گردو تعلق دارند.

گردوها آجیلی فوق‌العاده مغذی هستند.

روغن گردو منبع عالی اسیدهای چرب امگا-3 است که از گردوهای خشک شده و سپس به صورت سرد فشرده شده تهیه می‌شود. روغن گردو می‌تواند روی پوست استفاده شود که اثر ضد پیری دارد. همچنین می‌توان آن را مستقیماً روی موها به کار برد تا ظاهری صاف و براق پیدا کنند.

گردوهای ایرانی محبوب‌ترین نوع گردو در جهان هستند. گردو ماده اصلی خورشت معروف ایرانی، فسنجان، است. آن‌ها همچنین در شیرینی‌ها و کوکی‌های مختلف نیز افزوده می‌شوند.

بادام

بادام یک آجیل به شکل بیضی در پوسته‌ای چوبی است و معمولاً در آب و هوای گرم کشت می‌شود. بادام‌ها در واقع دانه‌های خوراکی درختی به نام Prunus dulcis هستند که به طور معمول به عنوان درخت بادام شناخته می‌شود. آن‌ها می‌توانند به صورت بو داده یا خام مصرف شوند. همچنین به صورت برش خورده، پولکی، خلالی، به عنوان آرد، روغن، کره یا شیر (شیر بادام) در دسترس هستند.

بادام‌ها منبع خوبی از ویتامین‌ها، مواد معدنی، پروتئین و فیبر هستند. آن‌ها سرشار از ویتامین E، کلسیم، منیزیم، پتاسیم و پروتئین هستند. بادام‌ها قند خون را کاهش می‌دهند و غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها هستند. آن‌ها همچنین فشار خون را کاهش داده و سطح کلسترول را پایین می‌آورند.

آجیل‌هایی مانند بادام برای کاهش وزن مفید هستند. فیبر، پروتئین و چربی موجود در بادام اشتها را کنترل می‌کنند.

روغن بادام یکی از بهترین روغن‌ها برای مراقبت از مو و پوست است. این روغن ملایم و ضد حساسیت است، بنابراین حتی برای پوست‌های حساس، از جمله پوست نوزادان، نیز ایمن است. اگر زیر چشم‌ها استفاده شود، حلقه‌های تیره را از بین برده و پوست را روشن می‌کند. روغن بادام همچنین می‌تواند نشانه‌های پیری را به تأخیر انداخته زیرا سلول‌های پوست را تجدید می‌کند.

ایران یکی از بزرگترین تولیدکنندگان بادام است – به دلیل آب و هوای مدیترانه‌ای آن!

بادام در کشورهای مختلفی کشت می‌شود اما بادام ایرانی بهترین کیفیت و طعم را دارد. بادام‌ها نقش مهمی در کشاورزی و آشپزی ایران در دوران باستان داشته‌اند.

نارنگی خشک

نارنگی یک میوه کوچک مرکباتی با پوست نازک و رنگ نارنجی است. هرچند نارنگی‌ها و پرتقال‌ها به هم نزدیک هستند، اما در واقع دو میوه جداگانه با تفاوت‌های قابل توجه هستند.

درختان میوه نارنگی از درختان پرتقال کوچکتر هستند و میوه آن‌ها رنگ نارنجی عمیق با شکل صاف دارد. نارنگی‌ها به خاطر طعم تازه و مرکباتی و ارزش غذایی بالایشان شناخته شده‌اند. آن‌ها سرشار از ترکیبات مغذی مانند فلاونوئیدها، ویتامین C، ویتامین A، فولات و پتاسیم هستند. بر اساس طب باستانی، خوردن نارنگی دمای بدن را کنترل کرده و از سرماخوردگی جلوگیری می‌کند. همچنین فرآیند بهبود بریدگی‌ها و زخم‌های جزئی را تسریع می‌بخشد.

نارنگی سیاهو از بندرعباس در ایران توسط سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO) به ثبت بین‌المللی رسیده است که باعث شده است تا افراد بیشتری در کشورهای مختلف جهان آن را بشناسند. سیاهو یک روستا در بخش‌های جنوبی شهر بندرعباس است. به دلیل آب و هوای منحصر به فرد آن، گیاهان و میوه‌های گرمسیری و فصل سرد در کنار یکدیگر رشد می‌کنند، مانند گردوها، انارها، انگورها، زردآلوها، سیب‌ها، انبه‌ها، نارنگی‌ها و انواع مختلف مرکبات و درختان خرما.

سیب‌ خشک

سیب‌ها پرکشت‌ترین و پرمصرف‌ترین میوه‌ها و از محبوب‌ترین انواع میوه در جهان هستند. آن‌ها میوه درخت سیب هستند که به عنوان Malus domestica شناخته می‌شوند و اصالتاً از آسیای مرکزی هستند. امروزه سیب‌ها در سراسر جهان کشت می‌شوند. سیب‌های تولیدی در ایران دارای اشکال و رنگ‌های متنوعی هستند.

خوردن و جویدن سیب تولید بزاق در دهان را تحریک می‌کند که در نتیجه سطح باکتری‌ها را کاهش داده و از پوسیدگی دندان جلوگیری می‌کند. سیب‌ها تراکم استخوان و قدرت استخوان را افزایش می‌دهند. دانشمندان معتقدند خوردن سیب می‌تواند شما را در برابر پوکی استخوان و افزایش خطر شکستگی‌ها محافظت کند. فیتونوترینت‌ها و آنتی‌اکسیدان‌های موجود در سیب‌ها خطر ابتلا به سرطان، فشار خون بالا، دیابت و بیماری‌های قلبی را کاهش می‌دهند.

سیب‌های قرمز حاوی یک آنتی‌اکسیدان به نام کورستین هستند که می‌تواند سیستم ایمنی شما را توانمند سازد .

........
بخشی از داده های بالا از این تارنماها برداشت شده است : پایگاه جزیره دانش - irandoostan.com - persiansarenotarabs.com