دو بیت شعری که معجزه کرد !

علاء الدین جهانسوز پس از تسلط بر غزنه ، شهر را آتش زد ، و قبور آل سبکتکین را – به جز قبر سلطان محمود – شکافته ، آتش در ایشان زدند . اما می پرسید چرا قبر محمود و جسد او را نسوخت ؟ علت آن بود که علاء الدین به شعر فردوسی علاقه داشت و خوانده بود که فردوسی در شاهنامه گفته است :

چو کودک لب از شیر مادر بشست

به گهواره محمود گوید نخست !

اما بیت دیگری که معجزه کرد :

وقتی نادر در دهلی اسبش تیر خورد ، فرمان قتل عام داد و سپاهیان ایران تا عیدگاه قدیم شروع به کشتار نمودند و شاید حدود 20 هزار آدم کشته شده باشد ، نظام الملک نایب السلطنه ، ریش شانه کرد و پیش نادر رفت و توانست او را از ادامه قتل عام باز دارد.  خواهید گفت : چگونه ؟ او این شعر را برای نادر خوانده بود :

دگر نمانده کسی تا به تیغ ناز کشی

مگر که زنده کنی مرده را و باز کشی

حماسه کویر - باستانی پاریزی

گردآوری نوشتار برای مهرمیهن : جواد نورمندی پور