مهرمیهن | رسانه ی فرهنگ ایران

نوازش بی سرپرستان

نوازش یتیمان

روانشاد سعدی شیرازی که سخنان نغزش سالیان درازی است دهان به دهان در میان ایرانیان و فرهنگ دوستان جهان می درخشد، درباره ی نوازش کردن فرزندان بی سرپرست و پدرمرده سخن را به آسمان برده  و چنین فرموده است :

پدرمرده را سایه بر سر فکن

غبارش بیفشان و خارش بکن


ندانی چه بودش فرو مانده سخت؟

بود تازه بی بیخ هرگز درخت؟


چو بینی یتیمی سر افگنده پیش

مده بوسه بر روی فرزند خویش


یتیم ار بگرید که نازش خرد؟

وگر خشم گیرد که بارش برد؟

فرزند بی سرپرست

الا تا نگرید که عرش عظیم

بلرزد همی چون بگرید یتیم


به رحمت بکن آبش از دیده پاک

به شفقت بیفشانش از چهره خاک


اگر سایه خود برفت از سرش

تو در سایه خویشتن پرورش


من آنگه سر تاجور داشتم

که سر بر کنار پدر داشتم


اگر بر وجودم نشستی مگس

پریشان شدی خاطر چند کس


کنون دشمنان گر برندم اسیر

نباشد کس از دوستانم نصیر


مرا باشد از درد طفلان خبر

که در طفلی از سر برفتم پدر


یکی خار پای یتیمی بکند

به خواب اندرش دید صدر خجند


همی گفت و در روضه‌ها می‌چمید

کزان خار بر من چه گلها دمید


مشو تا توانی ز رحمت بری

که رحمت برندت چو رحمت بری


چو انعام کردی مشو خود پرست

که من سرورم دیگران زیر دست

....

بوستان سعدی - اندر نواخت ضعیفان

نوشتن دیدگاه


دستاوردهای هموندان ما

بارگذاری
شما هم می توانید دستاوردهای خود در زمینه ی فرهنگ ایران را برای نمایش در پهرست بالا از اینجا بفرستید.
 

گزینش نام برای فرزند

 

نگاره های کمیاب و دیدنی

XML