به شهنامه ات، یک جهان راستی

درود ای گرامی سخنور، درود

نواگر، بزرگا، دلاور، درود

به شهنامه ات، یک جهان راستی

سراپا شکوهی، که ای، کیستی؟

بهشتی نوشتی از این پارسی

از آن واژگان، دلنشین پارسی

ستایش در آن از خدای و خرد

نکوهش ز تاریکی و دیو و دد

شرر می کشد بر دروغ و فریب

فرازت برد او تو را از نشیب

شده کین در آن رو سیاه و پلید

سپس می رسد آن پگاه سپید

به دانش فراخواندت آن بزرگ

کجا زایشی بوده زینسان سترگ؟

تو فردوسی و توسی و زنده ای

ستم سوزگشتی، فروزنده ای

ز گامت فروزان همه نام ما

که شهنامه ات شد دل آرام ما

چو ایران، بزرگی درخشنده ای

که تخم سخن را پراکنده ای

به هر خانه، کاشانه، نامت سپید

کند آفرین بر تو، داد آفرید

سعید یغمایی