مهرمیهن | رسانه ی فرهنگ ایران

بازی های ایرانیان در زمان ساسانیان

آنچه از روایت ریدک به دست می آید، آن است که کمانداری، تیراندازی، سوارکاری، نیزه وری، شمشیربازی، چوگان و شطرنج (چترنگ) و بازی های دیگری مانند پتواژه، پای بازی، آشتپذ (هشت پا)، نواردشير (نرد) و زمب از فنون و بازیهایی است که خانواده های ایرانی در زمان ساسانیان، فرزندان خود را با آن آشنا می کردند.
از اشاره های ریدک برخی اسباب بازی های آن دوره مانند تناب (رسن)، زنجیر، چوب، گوی، شیشه و حیواناتی که بازیچه ی بازیگران بودند، مانند مار و میمون بر ما آشکار می شود. رسن بازی، شمشیر بازی، کاسه بازی، شیشه بازی، میمون بازی، تردستی، بندبازی و ماربازی نیز از این دسته اند.
مسعودی در مروج الذهب از اردشیر بابکان به عنوان نخستین کسی که نرد ساخت و بازی کرد، یاد کرده است. هم او نرد را وسیله ای برای وانمودن کار جهان و بازیچه قرار دادن جهانیان، خانه های نرد را نماد زمان، و مهره ها را نمودار تقدیر دانسته است.
در زیر جام هخامنشی که از خرابه های حسنلو به دست آمده است، نقش صفحه ی شطرنجی دیده میشود که از یک رو ۱۰ خانه و از روی دیگر ۹ خانه دارد و شاید شطرنج نیز از اختراعات خود ایرانی ها بوده است.
یکی از بازی های کهن ایرانی قاپ بازی است. قاپ با شتالنگ، استخوان قسمتی از پای گوسفند است. خاستگاه این بازی را دوران زندگی شبانی و از سرگرمی های چادرنشینان فلات ایران دانسته اند. به روایت راوندی، ایرانیان نرد باختن و انداختن تاس و سپردن بخت و سرنوشت خود به خوب و بد آمدن تکه استخوانی را نکوهیده اند و به جای نردبازی، شطرنج را که بازی «حکیمان و خداوندان فهم» باشد، برگزیده اند.

ققنوس هزاره ها - محمود کویر

نوشتن دیدگاه


دستاوردهای هموندان ما

بارگذاری
شما هم می توانید دستاوردهای خود در زمینه ی فرهنگ ایران را برای نمایش در پهرست بالا از اینجا بفرستید.
 

گزینش نام برای فرزند

 

نگاره های کمیاب و دیدنی

XML