زندگی نامه مير ابوالقاسم فندرسکي استرآبادي
مير ابوالقاسم فندرسکي استرآبادي مشهور به " ميرفندرسكي" فيلسوف، عارف، شاعر و دانشمند بزرگ عهد صفويه است.
وي در حدود سال 970 هـ ق در روستاي " فندرسك " از توابع " استرآباد" ( كه اكنون به گرگان معروف است)، چشم به جهان گشود. تحصيلات خود را در استرآباد و قزوين انجام داد سپس به هند رفت و با دانشوران، ادباء و عرفاي آن سرزمين ديدار كرد و از مصاحبت و گفتگو با آنها توشه هاي بسيار اندوخت تا اينكه سرانجام راهي ايران شد. شاه صفي پادشاه ايران ، مقامات حكومتي و مردم استقبال با شكوهي از او به عمل آوردند و او در اصفهان اقامت گزيد.
ميرفندرسكي در حكمت طبيعي، الهي و رياضي و همه علوم عقلي و شعر و ادبيات تبحر بسيار داشت و از لحاظ جامعيت علمي از نوادر روزگار بوده و در عبارت و رياضت اهتمام بسيار داشت و اوقات را به تدريس علوم عقلي و نقلي، تحقيق مسائل علمي و سرودن شعر سپري مي نمود. بسياري از دانشمندان نامدار همچون "آقا حسين خوانساري"، "ملا محمد باقر محقق سبزواري"، "ميرزا رفيعاي نائيني" و" ملا حسنعلي شوشتري" از شاگردان اويند.
مير به ديدار و مصاحبت بزرگان و اشراف و كارگزاران حكومتي رغبتي نداشت و با درويشان و مردم كوچه و بازار معاشرت و مصاحبت مي كرد . علماي بزرگ معاصر او همچون "شيخ بهائي" و "ميرداماد" به او ارادت بسياري مي ورزيده و او را بر خود مقدم مي شمرده ند .
از ميرفندرسكي كتابهاي مختلفي به جاي مانده است كه از همه مهمتر به كتابها و رساله هاي " صناعيه" ، " رساله حركت" و " منظومه در كيميا" مي توان اشاره كرد.
ميرفندرسكي علاوه بر مقامات علمي و معنوي، ذوق شعر داشته و از خود سروده هايي به جاي نهاده است . قصيده "يائيه" او كه به پيروي از قصيده "يائيه" ناصر خسرو سروده شده و حاوي مسائل مهم فلسفي (به ويژه حكمت اشراق) است شهرت به سزايي كسب كرده است.
ميرابوالقاسم فندرسكي در سال 1050 هـ ق وفات يافت و پيكرش در تخت فولاد اصفهان به خاك سپرده شد . بر روي قبر او سكويي بلند ساخته شده و كتيبه اي به خط ثلث زيبا بر ضلع غربي سكو نصب شده است.
تكيه مير، آرامگاه مير فندرسكي و بسياري از شعراء ، علماء و عرفاي اصفهان است و مردم اصفهان از بدو تاسيس تكيه تاكنون براي زيارت آن اهميت بسيار قائل هستند.
مهدی زیدآبادی نژاد
