شیوه ی پدیرش و آتایش (تطابق) واژگان نو اندر پارسیک سره - بخش یکم

Question

پدیرش واژگان از هر زوان-ی فرور کند اگر از میانیک پارسیک باشد، واجان-ی که اندر پارسیک نیست اینگونه دگرگون شوند: واکَگان ē, u, ō, i پندارده میشود که به پارسیک نو (تا اکنون) نرسیده است. بژ همه اندر پارسیک تاجیکستان هست و اندر ایران تا چند سده-ای بوده است شاید پراکنده‌وار هنوز اندر زوانوَشان (لهجه) باشد. اندر پارسیک تهرانیک هیچیک نمانده است. نمونه واژگان : abzōnīg, abēr, abrāstagih, āgustak میپندارم بازگردانش i, u (کوتاه) به پارسیک نو چندان سود-ی ندارده باشد مگر این که اندر آینده نگرم دگرگون شود. به ē, ō نیاز داریم باید به پارسیک آیینیک بازگردانده شدن و این که اینان اندر همه واژگان دارای آنان باید به کار رفتن یا نه هنوز نتوانسته ام درستانه گزیریدن (تصمیم). بژ آنجا که نیاز است و زوان را ساده‌تر و روشنتر میکند باید بازگردانده شوند. i اندر پارسیک نو به e گهولیده است. u نیز به o گهولیده است. همه ی ay, av -ان باید اندر پارسیک نو نیز به کار روند. و ماننده ی تهرانیک ey, ov خوانده نشوند نمونه واژگان : Kayhusrav, ahrav برخ-ی واژگان ماننده ی roqan که اندر تاجیکستان (ونیز شاید بخش تاجیک افغانستان) ravqan خوانده میشوند باید همان roqan خوانده و نوشته شود چون اندر میانیک پارسیک این واژه rōqn است نه ravqan . نمونه-ای دیگر مانند آن واژه ی گوهر است. ناواکگان (صامت) : پندارده میشود δ = ذ اندر میانیک پارسیک بوده است و یا اینکه واجگونه "allophone" بوده است. همه «ذ»ان به «د» گهولند. دیگر ناواکگان هممانند پارسیک نو اند. واژگان «باذ، بوذ، پانیذ، گذار، آذرخش، دروذ» به «باد، بود، گدار، آدرخش (درخش)، درود» گهولیده اند.