در سخنان نغز خود تا توانید دم از واژه‏‌هاى پارسى زنید و دیگران را هم وادارید که تا "دانش و کردار" هست "علم و عمل" نگویند و تا "پیکر زیبا و جان و اندیشه‌ی توانا و روانِ روشن" هست "بدن و روح و فکر و قادر و ضمیر منیر" ننویسند. "این بنده" را "اینجانب" نسازند و "طا" را به جاى "تا" بر سر "تهران" ننهند و "صاد و فا" را به سینه و دل "اسپهان" نگذارند و "سد و شست" را با "صاد" ننگارند.

عباسعلی کیوان قزوینی