زندگی پس از مرگ از دیدگاه کورش هخامنشی

من پیوسته معتقد بوده ام که روح آدمیان پس از خروج از کالبد خاکی و فناپدیر، محو و نابود نمیشود ؛ زیرا روح است که جسمها را مادام که در آنها جا دارد، تحرک میبخشد و هیچ گاه نتواستم خود را راضی کنم و قبول کنم که چنین وجود حیات بخشی، چون از جسم کدر و بی اثری دور شود، خود نیز محو شود و از بین برود... یاران من، بدانید که مرگ چیزی است شبیه خواب. در مرگ است که روح انسان به ابدیت می پیوندد و چون از هر قیدی آزاد و از علایق جسمانی پاک و رها میشود، بر آتیه مسلط میشود.

سفارش نامه ی کورش در کورش نامه، کتاب هشتم ، فصل هفتم

........

مهرمیهن می افزاید : بنا بر داده های تاریخی، ایرانیان باستان به زندگی پس از مرگ باور داشته و همواره از آن یاد می کرده اند . در بیشتر سخنرانی ها و گفتگوهای پادشاهان و دیگر مردمان ایران که در شاهنامه ی فردوسی نمایان شده است ، از زندگی پس از مرگ یاد می شود . گفتنی است واژه های پارسی بهشت و دوزخ که هم معنی واژه های جنت و جهنم در زبان عربی است هر دو ریشه در زبان پهلوی دارد .