مهرمیهن | رسانه ی فرهنگ ایران

چابهار و زیبایی هایش

منطقه آزاد بازرگانیِ چابهار یکی از شهرهای استان سیستان و بلوچستان و تنها بندر اقیانوسی کشور است که در کرانه دریای عمان و اقیانوس هند قرار دارد و لنگرگاهش قابلیت پهلوگیری کشتی‌های اقیانوس‌پیما را دارد. اين بندر نزدیکترین راه دسترسی کشورهای آسیای مركزي (افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان) به آبهای آزاد است و یکی از مهمترین چهارراههای شمال ـ جنوب بازرگانی جهانی است.

آب و هوای این شهر و پیرامونش همیشه بهاری و معتدل است و به نظر برخي‌ها به همین دلیل چابهار (چهاربهار) نامیده می‌شود. این منطقه با شبکه حمل و نقل زمینی و هوایی از شمال به خراسان بزرگ (کشورهای آسیای مركزي و افغانستان)، از شرق به پاکستان و از جنوب به اقیانوس هند اتصال می‌یابد.

موقعیت جغرافیایی

شهرستان چابهار از شمال به شهرهای ایرانشهر و نیکشهر، از جنوب به دریای عمان، از شرق به پاکستان و از غرب به استانهای کرمان و هرمزگان محدود است. فاصله هوايی چابهار تا تهران ۱۴۵۶ کیلومتر و فاصله زمینی‌اش از طریق جاده ایرانشهر ـ کرمان ۱۹۶۱ کیلومتر است.

چابهار آب و هوای گرمسیری معتدل با رطوبت نسبی دارد و گرمترین نقطه کشور در زمستان وخنک‌ترین بندر جنوبی ایران در تابستان محسوب مي‌شود.

دیدنیهای طبیعی

در سواحل دریای عمان و در بخش جنوبی چابهار، صخره‌های بزرگی بر اثر پیشروی دریا و فرسایش سنگهای رسوبی به وجود آمده که چشم‌اندازی زیبا را تشکیل داده‌ است. چابهار دو بارانداز بزرگ و چندین بارانداز صیادی دارد که از آن ميان اسكله‌هاي تیس، رمین و بریس از بقیه دیدنی‌تر هستند.

در ۲۰ کیلومتری روستای کهیر در مسیر جاده تنگ گالک، سه تپه کوچک گِل‌فشان به ارتفاع ۱۰تا۲۰ متر وجود دارد که دو تايش از چند سال پیش غیر فعال شده‌ و از دهانة سومی گل سرد طوسی رنگی تراوش می‌کند. مجتمعی تفریحی در کنار این کوه وجود دارد.

تالاب لیپار در ۱۵ کیلومتری چابهار در مسیر جاده ساحلی گواتر و در جوار صخره‌های مشرف به دره‌ای سبز قرار دارد. از فراز آن روستای لیپار در میان سبزه‌زارها پیداست. در میان دو کوه، آب‌بندی ایجاد شده که ۱۴ کیلومتر وسعت دارد با انواع بوته‌ها و درختچه‌ها (گز و کلیر و چش)و پرندگانی همچون چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسک، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی و خوتکا. انجیر معابد (به زبان محلی: کرگ) درخت بزرگی است که در نوار ساحلی چابهار می‌روید با برگهای درشت و میوة‌ نارنجی‌رنگ خوراكي كه عموماً قدمتی بالای صد سال دارند.

در ساحل خلیج گواتر به ویژه در «خور باهو» که رودخانه باهو به دریا می‌ریزد، جنگلی از گونة حرا پدیدار می‌گردد؛ درختچه‌ای که در مردابهای گرم می‌روید. رودخانه باهوکلات به دلیل زیستگاه تمساح ایرانی، از نظر گردشگری اهمیت دارد. گاندو یا تمساح پوزه‌کوتاه به طور طبیعی در این منطقه زندگی می‌کند.

کوههای بدبوم یا مریخی نیز از مناظری است که به موازات ساحل از منطقه کچو تا خلیج گواتر کشیده شده‌اند.

آثار تاریخی

آثاری از ویرانه‌های قدیمی در دره تیس‌کوپان باقی است و در محوطه باستانی کُنارک، ابزاری از دوران پارینه سنگی به دست آمده که به صورت پراکنده پخش شده‌اند. در بخش جنوب شرقی هم ابزاری پيدا شده که در کنارشان سفال ساده و منقوش مربوط به هزاره چهارم و اوایل هزاره سوم قبل از میلاد دیده می‌شود.

بر فراز کوه شهبازبند آثار حصاربند و پی بندهای ساختمان و آثار شهرنشینی و خانه‌های مسکونی باقی‌مانده ‌است.

قلعه تیس (قلعه پرتغالیها) و قلعه پیروزگت در ۵ کیلومتری چابهار، در روستای تیس قرار دارند. قلعه پیروزگت از دوره اشکانیان و ساسانیان باقي مانده است.

قلعه بلوچ گت بر بالای کوهی مرتفع قرار گرفته و آثار دیوار دژ و یک برج دیدبانی بر جای مانده ‌است و بقایای دو مقبره هرمی شکل نيز دیده می‌شود. قلعه انوشیروان سنگان با قدمت ۳۰۰ ساله بر فراز کوه قرار گرفته ‌است.

در قلعه باتل آثاری از سنگوارة حیوانات و صدفهای دریایی دیده می‌شود و در قسمت بالای کوه، قطعاتی از ظروف سفالی جلب نظر می‌کند. آثاری از برج و باروها نيز دیده می‌شود.

باز در پنج کیلومتری روستای تیس، آثار بارویی از سنگ گچ و ساروج به چشم مي‌خورد که چند کیلومتر طول دارد و به «فیل‌بند» معروف است. در طول رشته کوه فیل‌بند آثار پی‌ها، بندها و حفره‌ها و چاههایی وجود دارد که احتمال می‌رود شهر قدیمی تیس بر فرازش قرار داشته و دره تیس محل زراعت و دامنه‌اش محل دفن اموات بوده ‌است.

گورستانهای تاریخی

از گورستانهاي تاريخي اين ديار مي‌توان از مقابر جنانی گچ در روستای تیس ياد كرد كه شبيه مقابر سیراف هستند با حدود ۲۰۰ قبر کهن و نيز: محوطه باستانی دمب‌کوه با حدود ۵۰۰۰ قبر اتاقکي شکل؛ گورستان تپه نهادی ؛ گورستان قدیمی دشتیاری كه قدمتش به پیش از عصر آهن می‌رسد و دارای نوعی سفال خشن قرمز یا نخودی با روکش سفید هستند ودر بعضی از آنها آثاری همچون مانده‌های غذا و یا آثار سنگی و فلزی مشاهده شده ‌است؛ مقبره سید غلام‌رسول كه ثبت ملی شده و قدمتش به قرن پنجم هجري می‌رسد؛ قدمگاه خضر در محلي به نام سپوزه كه به باور بوميان او نگهبان لنج‌ها و قایقهاي ايشان است.

از بناهاي كهن ديگر مي‌شود اشاره كرد به: چاه باستانی پلان در روستای پلان (بازمانده از دوره هخامنشی)؛ چاه باستانی تیس‌کوپان تراشیده شده‌ در كوه؛ سدهای تیس با هشت متر ارتفاع؛ و ساختمان قدیمی تلگرافخانه چابهار.

روزنامه ی اطلاعات

در همین زمینه

نوشتن دیدگاه


دستاوردهای هموندان ما

بارگذاری
شما هم می توانید دستاوردهای خود در زمینه ی فرهنگ ایران را برای نمایش در پهرست بالا از اینجا بفرستید.
 

گزینش نام برای فرزند

 

نگاره های کمیاب و دیدنی

XML