لیلی زمانی - روزنامه اطلاعات چاپ بهمن 1390
---------------------------------------------------
این غار در میان راه دلیجان به نراق و در منطقهای به نام چالنخجیر، و در دامنه کوه تخت واقع شده است
تا سال 1367 منطقه نخجير محلي ترس آور براي مردماني بود که براي گردآوري گياهان دارويي و شکار به اين محل ميرفتند صداي ريزش آب به همراه وزش باد در شکاف هاي سنگ هاي کوه صدايي وهم آور بوجود مي آورد که مايه داستان هاي بسياري بود. هر چند نخجير به معناي شکار است و چال نخجير به معناي شکارگاه ولي کمتر کسي جرات داشت به اين مکان برود.
در سال 1368 بصورت اتفاقي و در زمان منفجر کردن و خاکبرداري منطقه اين غار کشف شد. اين غار در سال 81 در فهرست آثار ملي ايران به ثبت رسيده است.
غار چال نخجير از زيباترين غارهاي طبيعي جهان شمرده مي شود.
با گذشت ميليون سال به شکل امروزي قابل مشاهده است. تا ششصد متري نخست غار، مسير مشترك و در امتداد جنوب به شمال است. پس از آن دو شعبه ميشود يكي به سوي شمالشرق و ديگري به شمالغرب امتداد مييابد. طول كل هر كدام از شعب حدود يكهزاروسيصد متر است.
سراسر مسير اين غار افقي است. حدود 95درصد از بدنه غار پوشيده از چكنده (Stalactite) و چكيده (Stalagmite) است و فقط 5درصدباقيمانده سنگي است، كه بر زيبايي چشمنواز غار ميافزايد. غار چالنخجير از تالارهاي گوناگوني تشكيل شده است پيشبيني ميشود اين غار 8 تا 10 کيلومتر ژرفا داشته باشد. زيباترين تالار آن، تالار چهلستون نام دارد كه با انواع چكيده و چكندههاي گوناگون و رنگهاي خيرهكننده پوشيده شده است. از ديگر تالارهاي اين غار ميتوان تالار سفره عروس، درياچه، برزخ، باغ وحش، چهلچراغ، آيينه، جانوران و تالار زيبائيها را نام برد.
سنگ هاي کريستال با شکل هاي مختلف مانند آبشار،تمساح، لاک پشت و اسفنج هاي بلورين، زيبايي خاصي به غار داده است. دهانه غار در دامنه کوه، حفره تنگي است که با انفجارهاي متعدد باز شدهاست.
اين غار متعلق به دوران سوم زمينشناسي است. کف و ديواره هاي آن از اسفنج هاي بلورين پوشيده شده است. ارتفاع کف تا سقف غار گاهي از 20 متر بيشتر است در انتهاي مسير اصلي (کيلومتر 4) فضاي استخر مانندي وجود دارد که داراي آب است.