کریم خان در زمان ساخت مسجد وکیل ، روزها برای تماشا به سراغ کارگران می رفت .یک روز که خسته شده بود قلیانی خواست .قلیان طلایی مرصع برایش آوردند.مشغول کشیدن بود ، متوجه شد که یکی از کارگران سخت به او خیره شده است . او را پیش خواند و علت را پرسید . کارگر ساده گفت : تو را می دیدم و با خدای کریم می گفتم یا کریم ! تو یک کریمی ، این هم یک کریم ، من هم یک کریم ! خان خندید و قلیان مرصع را به کارگر – که کریم نام داشت - بخشید که همراهان کریم خان همان لحظه آن را به قیمت گزاف خریدند و آن مرد مسکین بدین سخن عامیانه به دولت و ثروت مخصوص گشت .
روضه الصفا – ج 9 – ص 124 ( برگرفته از : حماسه کویر – باستانی پاریزی )
گردآوری برای مهرمیهن : جواد نورمندی پور