در سال 794 ه. ق تيمور لنگ پس از تصرف شهر شيراز و برانداختن سلسله آل مظفر علماي شيراز را براي مناظره، جمع كرد و كسي را نزد حافظ فرستاد و به حضور خود طلبيد. چون ملاقات حاصل شد به حافظ گفت: من اكثر ربع مسكون را با اين شمشير و هزاران جاي و ولايت را ويران كردم تا سمرقند و بخارا را كه وطن مالوف و تختگاه من است آباد سازم، تو مردك به يك خال هندي ترك شيرازي آن را فروختي؟ در اين بيت كه گفته اي:
اگر آن ترك شيرازي بدست آرد دل ما را.... بخال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را
خواجه حافظ كه در برابر آن جلاد بزرگ قرار گرفته بود با لبخند گفت: اي سلطان عالم از آن بخشندگي است كه بدين روز افتاده ام. تيمور از اين لطيفه خوشش آمد و نه تنها او را مجازات نكرد بلكه او را نوازش نمود.