پیش از مـــن و تـــو لیل و نهاری بـــــوده ست
گـــردنده فلـــک نیز بکــــاری بـــــــــوده سـت
هــــرجا که قــــدم نهـــی تو بـــر روی زمیـــن
آن مـــــردمک چشـــم نگـــآری بــــــــوده ست
ابـــر آمد و باز بــر سبـــزه گــــــــــریست
بی بـــاده ارغـــوان نمی بایــــــــــد زیسـت
این سبزه کـــــــه امــــروز تماشاگه ماسـت
تا سبـــزه خاک مـــــــا تماشا گــه کیـــست
یک قطـــره آب بــود با دریــــــا شد
یک ذره خـــاک با زمین یکتــا شـــد
آمــد شدن تو اندرین عالــــــم چیست
آمد مگسی پدید و نا پیــــــدا شـــــــد
خیام
