استاد ادیب برومند
...............
من کیم قوم بلوچستانیم
قومى از ملیّت ایرانیم
زاده ایرانم و مام وطن
پروراندْ از بهر کشور بانیَم[۱]
در رهش سرزنده حال و جان به کف
بهر سربازى و جان افشانیَم
گرچه باشد غافل این مام عزیز
از حدیث بى سر و سامانیم
از نواى بینوایى هاى من
از غم کم آبى و بى نانیَم
آن کهن قومم که در ظرف زمان
همچو نوشین باده «شاهانیم»
دَستلافِ[۲] صبحگاهم یک سلام
دستمزد شام را ارزانیم
از کهن ملیّتم رکنى گران
کاین بنا را مانعِ ویرانیم
گویشم یک گویش ایرانى است
پارسى درس دبیرستانیم
دست در دست برادرهاى خود
چون خزستانى و کردستانیم
خوش مذاق از شهدِ شعرِ «سعدیم»
تردماغ از «خواجوى کرمانیم»
مى برند از شعر خود زى آسمان
«حافظ و فردوسى» و «خاقانیم»
سیستان را همدم و هم سایبان
دستبوسِ «رستم دستانیم»
خوانم ار با گویشم شهنامه را
بشنوى از گوشِ دل خوشخوانیم
من بلوچستانیم ایران پرست
زین مَنِش «یعقوب لیث ثانیم»
نیمى از خاک مرا برد از کفم
دشمن نیرنگبازِ جانیم
گر «قجر» یا «پهلوى» تسلیم را
خشمناک از خفّتِ سلطانیم
با دلیرى، با خبیرى، با خرد
مرزبانِ کشور ساسانیم
گرچه در سختى زِیَم امّا به عشق
شادمان چون نوگل بستانیم
شادبهر[۳] از شیوه آزادگى
بهره مند از خصلت انسانیم
گرچه دارم بر «اَوِستا» احترام
پیرو انگیزشِ «قرآنیم»
کاشکى ز آشفتگى هاى وطن
وارهانَد رحمت یزدانیم
===
[۱]. کشور بانى: نگهدارى کشور
[۲]. دَسْتلاف: نخستین فروش و درآمد کاسب در روز.
[۳]. شادبهر: خوشحال
مهدی زیدآبادی نژاد
