روانشاد میرزاده ی عشقی در واکنش به قرارداد استعماری 1919 چنین می نالد و می سراید :
خاکم به سر ، ز غصه بسر خاک اگر کنم
خاک وطن که رفت ، چه خاکی بسر کنم
معشوق عشقی ای وطن ، ای مهد عشق پاک
ای آنکه ذکر عشق تو ، شام و سحر کنم
بر بنیاد این پیمان نامه ی ننگین بنا بود تمامی امورات کشوری و لشکری ایران زیر نظر مستشاران انگلیسی و با مجوز آنان صورت گیرد که با مخالفت ها و ایستادگی میهن پرستان ایران از اجرای این قرارداد ننگین پیشگیری شد .