در فرهنگ ایرانی «چهل» عددی مقدس است و «دختر» هم به عنوان نمادی از زنانگی، باروری و حیات مطرح می‌شود. در نقاط مختلف ایران مکان‌هایی چون برج‌ها، کوه‌ها، تپه‌ها و آرامگاه‌هایی با نام چهل دختر یا چهل دختران وجود دارد.
علت این نامگذاری نیز جنگ ها و یورش های مختلف اقوام دیگر به فلات ایران بوده است. در بیشتر این مکان ها افسانه ها و روایت هایی از پنهان شدن و غیب شدن زن ها در این مکان ها از دست متجاوزان و مهاجمان وجود دارد. بیشتر این روایات نیز یا به دختران خاندان سلطنتی ساسانیان برمی گردد یا به دوران حمله مغول ها و افغان ها، اما روایت برج چهل دختران سمنان کاملا متفاوت است و در آن سکونت زنان و نه غیبتشان مطرح می شود.
درخصوص این برج دو روایت وجود دارد.روایت نخست این گونه است که چهل دختر که برای خدمت در آتشکده انتخاب شده بودند در این برج زندگی می کردند. همین است که نام این برج به نام تعداد آنهاست، اما روایت دوم به این گونه است که چهل دختر که دست از تعلقات دنیوی کشیده و تارک دنیا شده بودند، این برج را با گل و خشت ساخته و به عنوان محل زندگی برگزیده اند. جدا از درستی هر کدام از این داستان ها، امروزه بنای چهل دختران سمنان به مکانی برای گشایش بخت بدل شده است.
قدر مسلم این است که تاریخ بنای برج یا آتشکده به زمان قبل از اسلام برمی گردد و همان طور که از نام کوش مغان (کوشک مغان) و زاوغان (زاویه مغان) که در نزدیکی برج قرار دارد ، برمی آید و با توجه به مقام مغ که پیشوای زردشتیان بود ، می توان اطمینان داشت که برج مذکور زمانی آتشکده و یکی از اماکن متبرکه زردشتیان بوده است . این بنا به صورت برج هشت ضلعی که هر ضلع آن در خارج 4/5 و در داخل 2/80 متر است ، ارتفاع برج در بعضی قسمت ها 10 متر و در قسمت های نسبتاً سالم دیگر به 12 متر می رسد . ضخامت دیوار تقریبا 50 تا 60 سانتی متر است . هم اکنون برج مذکور به دلیل توسعه شهری و احداث مدرسه ، داخل حیاط مدرسه قرار گرفته و کماکان ارزش تاریخی خود را حفظ کرده است.
بن مایه : 1 - شهرداری سمنان 2 - پایگاه جام جم