مهرِ ایران ، همراهِ همیشگیِ ایرانیانِ دور از میهن

بیشتر ما با هم میهنانی که دور از میهن و در دیگر کشورها زندگی می کنند همسخن شده ایم و یا دستکم درد و دلهای آنان را از رسانه ها شنیده ایم . نیک می دانیم که مهرِ ایرانیان همواره با آنان است.اگر در کشورهای دیگر بهشت را برای آنان بازسازی کنند،باز هم دلشان هوای ایران دارد .

چندی پیش دکتر مسعود سلیمانی دانشمند ایرانی ، هنگامی که برای کارهای پژوهشی پای به کشور آمریکا نهاده بود ، از سوی دولت آمریکا بازداشت و به زندان افتاد . دکتر سلیمانی 14 ماه در بند آنان بود و سرانجام به ایران بازگشت . او در سخنان خود پس از بازگشت به ایران گفت :

در دادگاه های آمریکا به من پیشنهاد کردند که بهترین زندگی و خواسته ها را برای تو در اینجا فراهم می کنیم ، بهترین دانشگاه کشور را برگزین و در آنجا به کار خود بپرداز اما دیگر ایران را فراموش کن . نه با ایرانیان پیوند داشته باش و نه دیگر هیچگاه به ایران بازگرد .

سلیمانی می گوید هرگز نتوانستم ایران را از یاد ببرم و پیشنهاد آنان را نپذیرفتم .

هادی چوپان ورزشکار ارزنده ی ایران در رشته ی پرورش اندام در پاسخ به این پرسش که آیا تاکنون پیشنهادی از سوی دیگر کشورها برای پناهندگی و کار برای کشورهای دیگر داشته است یا نه ؟ چنین پاسخ داده است:

تا به امروز ده ها پیشنهاد ویژه از سوی دیگر کشورها داشته ام که هیچیک را نپذیرفته ام . من تنها یک وطن را می پرستم ،آن هم ایران است .

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران ، بسیاری از خوانندگان و نوازندگان و هنرپیشگان ایرانی از کشور بیرون رفته و کارهای خود را در دیگر کشورها پی گرفتند . شمار فراوانی از آنان دست کم یک قطعه ی هنری برای مهرورزی به ایران ساخته اند . بسیاری از آنان با آنکه سالیانی دراز در کشورهای بیگانه زندگی کرده اند اما پیش از مرگ به ایران می آیند تا پس از مرگ در سرزمین ایران به خاک سپرده شوند . برای نمونه می توان از نعمت الله آغاسی و حبیب محبیان نام برد .

بهرام چوبین هم چند سَد سال پیش ، دوست داشت پس از مرگ پیکرش را به ایران ببرند و در خاک ایران جای دهند .

مرا دخمه در شهر (خاک ) ایران کنید !

به ری کاخ بهرام ویران کنید

بسیاری از ایرانیان دور از میهن می کوشند تا زبان پارسی را به فرزندان خود بیاموزند تا آنان بتوانند با دیگر ایرانیان پیوند داشته باشند و پیوندهای دیرینه ی خود با کشورشان را از دست ندهند .

درست است که همه ی مردمان جهان به میهن خود مهر می ورزند و هنگام دوری از میهن دلتنگ می شوند . اما بسیاری از کشورهای جهان فرهنگ های همسان و نزدیک به همی دارند (هرچند هر سرزمینی ویژگی های جداگانه ی خود را دارد ) و تنها کشورهای با ریشه و کهن مانند ایران و چین و مصر و ... هستند که بخش بخش فرهنگ آنان ویژه است . برای نمونه یک ایرانی بهنگام بیرون رفتن از ایران در همان روزهای نخست کمبود خوراک ایرانی را حس می کند . خورش ها (غذاها) ی ایرانی چیزی نیست که بتوان ساده از کنار آن گذشت و جایگزین خوبی در کشورهای دیگر برای آن پیدا کرد زیرا از هزاران سال پیش به ما رسیده و به فرهنگ کهن ما گره خورده است . دیگر نمونه رفتار خون گرم ایرانی است که در سرزمین های دیگر بویژه اروپا و آمریکا نمی توان نشان چندانی از آن یافت و یک ایرانی با رفتن به این کشورها و برخوردهای سرد مردمان آنجا دلزده خواهد شد . از این نمونه ها می توان فراوان نام برد و ریز به ریز بررسی کرد.

پیشینه ی مهرِ ایران و همراهیِ آن ، به هزاران سال پیش باز می گردد . آنگاه که سیاوخش، فرزند پاک و راست کردار ایران زمین به ناچار پای به سرزمین توران نهاد . مهرِ ایران او را رها نمی کرد :

سیاوش چو آن دید آب از دو چشم

ببارید و زاندیشه آمد به خشم

که یاد آمدش بومِ زاولسِتان

بیاراسته تا به کاولسِتان

از ایران دلش یاد کرد و بسوخت

بکردار آتش همی برفروخت!

.........

مهدی زیدآبادی نژاد (گروه پژوهندگان مهرمیهن)