درود
این باید پرسش هر ایرانی باشد. این پرسش از نگر من نشانه ی خردمندی است.
1- به کار نبردن واژگان بیگانه به ویژه اربیک تا آنجا که بشود و بتوان
2- کوشش اندر درست خواندن واژگان پارسی نه واژگان بیگانه به ویژه اربیک
3- به کار نبردن اَلفَنجان (جمع) شکسته و ناشکستۀ اربیک و اَویاکَرَن (گرامر) اربیک
4- نامگداری (ذها باید د نوشته و خوانده شوند) چیزها و کسان تنها با واژگان پارسی نه اربیک نه ترکی نه مغولی نه اروپایی
5- به کار بردن نگاره ی (شکل) درست واژه ها تنها با لهجه ی پارسی نه عربی نه ترکی مانند: شاهان شاه نه شاهَنشاه (به لهجۀ ترکی)، زنگان نه زنجان (به لهجۀ اربیک)، گوراب نه جوراب، پهرست نه فهرست، یاکند به جای یاقوت (به لهجۀ اربیک)، نَگین نه نِگین (به لهجۀ تهرانی)، آدرپادگان نه آذربایجان (به لهجۀ اربیک)
6- نِترابردن (انتقال ندادن) واژگان اربیک (و بیگانه) به سپسیک آوادگان (نسلان بعد) [بسیار ارجمند]