علامه طباطبایی تبریزی دیوان سرودههایش به پارسی سره است که نمونهاش همان چکامه شناخته شده با آغاز : پرستش زمستیست در کیش مهر
یغمایی جندقی سراینده پایان قاجاریان هم دیوانش گویا سره است.
خسرواننامه پورخاقان شاهزاده قجری هم به پارسی سره میباشد.
همچنین
برگردان دساتیر که در زمان صفویان بدست آذرکیوان نوشته شد به پارسی سره است( خود دساتیر به زبانی ساختگی است و این برگردان آن است)
برگردان تفسیر طبری در زمان سامانیان هم به فارسی سره است ( خود تفسیر طبری به زبان عربی است)
ناگفته نماند:
همین بوستان سعدی و دیوان نظامی و مثنوی معنوی مولوی درصد واژههای ناپارسیشان به ۲۰ درصد هم نمیرسد.