آیا به جز فردوسی و رودکی ، کسی چامه های خود را به زبان پارسی سره نوشته است؟ ؟

Question

درود

آیا به جز فردوسی و رودکی ،  کسانی که چامه های خود را به زبان پارسی سره نوشته باشند و برای پاسداری از آن کوشیده باشند،هستند؟

Answer 1

درود بر شما

1 - زبان گفتاری فردوسی بزرگ و رودکی بزرگ بسیار نزدیک بهم می باشد و شوند آن نزدیک بودن باره ی زمانی این دو سراینده و همچنین جایگاه سرایندگی نزدیک بهم (خراسان بزرگ ) می باشد .

2 - فردوسی و رودکی در سرایشگری از زبان پارسی دری بهره جسته اند .

3 - در سخنوری پهلوانی (حماسی) که فردوسی بزرگ از آن برای سرودن شاهنامه بهره برده است ، واژگان بیگانه ی بسیار اندکی بکار برده شده است و در نامه های پهلوانی دیگری که از سوی دیگر سرایندگان بویژه سرایندگان خراسانی سروده شده است شمار واژگان بیگانه بسیار اندک است و زبان پارسی بسیار پاکیزه ای بکار گرفته شده است .

4 - آنگونه که در تاریخ آمده است ، سروده های روانشاد رودکی سمرقندی سدها هزار بیت بوده است که شوربختانه امروز بیش از 1000 بیت از او در دست ما نیست و بنابراین نمی توان درباره ی شیوه ی گفتاری او داوری درست و روایی کرد .

5 - پیرامون هزار بیت از دقیقی توسی در شاهنامه ی فردوسی آمده است که نشان می دهد ، دقیقی نیز بشیوه ی پهلوانی و پارسی پاکیزه سخن گفته است و شمار واژگان بیگانه در گفتار او بسیار اندک است .

6 - اسدی توسی با سرودن گرشاسپنامه ، از زبان پهلوانی ، و گفتاری نزدیک به گفتار فردوسی بهره جسته است و شمار واژگان بیگانه در گفتار او اندک است ( روشن است که گفتار فردوسی بسیار برتر و آهنگینتر از اسدی است )

7 - ما می دانیم که بجز شاهنامه ی فردوسی ، شاهنامه های دیگری نیز سروده شده است که بسیاری از آنها پارسی دری پاکیزه ای دارند و برای آشنایی با آنها می توان به کتاب " شاهنامه آخرش خوش است " نوشته ی روانشاد باستانی پاریزی نگریست .

بنا بر گفتارها ی بالا بدین برآیند می رسیم که شیوه ی سخن پهلوانی (حماسی) از درون مایه ای پهلوانی و زبانی پاکیزه و آهنگین برخوردار است که خوشبختانه شمار فراوانی از واژگان کهن را نگاه داشته است .

Answer 2

علامه طباطبایی تبریزی دیوان سروده‌هایش به پارسی سره است که نمونه‌اش همان چکامه شناخته شده با آغاز : پرستش زمستیست در کیش مهر

یغمایی جندقی سراینده پایان قاجاریان هم دیوانش گویا سره است.

خسروان‌نامه پورخاقان شاهزاده قجری هم به پارسی سره می‌باشد.

همچنین

برگردان دساتیر که در زمان صفویان بدست آذرکیوان نوشته شد به پارسی سره است( خود دساتیر به زبانی ساختگی است و این برگردان آن است)

برگردان تفسیر طبری در زمان سامانیان هم به فارسی سره است ( خود تفسیر طبری به زبان عربی است)

ناگفته نماند:

همین بوستان سعدی و دیوان نظامی و مثنوی معنوی مولوی درصد واژه‌های ناپارسی‌شان به ۲۰ درصد هم نمی‌رسد.