شاخه های درخت ایران

Question

جوان بلوچ که به آهن، «آسِن» می‌گوید، اگر بداند که جوانِ کردستانی هم آن‌ را «آسِن» می‌‌نامد، بهتر در‌می‌یابد که پس کرد و بلوچ دو شاخه از یک درخت‌اند. باز اگر این دو بدانند که روستایی دامغانی آن را «آهِن» می‌داند، هر دو پی می‌برند که این هر سه خوانش در بنیاد یکی‌اند و باز در برخورد به خوانش خراسانی آن که «اَهَن» است به واژه‌ی آهنگر برخورند، که به‌گونه‌ی «اهِن‌گر» گفته می‌شود، شاخه‌یی دیگر از این درخت را یافته‌اند و اگر اینان بدانند که ریشه‌ی این واژه «سِن» و «آسِن» پهلوی است و باز همه از ریشه‌ی اوستایی و پارسی باستان «سَئین» و «اسنَ» برآمده‌اند، بیشتر به رگ‌های دل نزدیک شده‌اند.

برداشتی آزاد از پیشگفتار نسک «نامه‌ی پهلوانی» نوشته‌ی استاد فریدون_جنیدی، رویه: ٥-٦

Answer 1

درود

کرد ، لر ، بلوچ ، گیل و مازنی و همه و همه آریاییند و بس و ناهمگونی گویشی در پی هزاره هاو سده ها پدید امده اند و آنهم در پی جدایی های ناخواسته و نبود آموزش یکپارچه بوده است وگرنه آپ اوستای ، همان آب پارسی ، آو کردی و او لری است و ... به این یگانگی بیشتر بیاندیشیم و ارج بنهیم.

Comments

پیش از همه چیز به یاد بیاوریم که   همه ملتهای دنیا از اشوری و بابلی و یهود و عرب و یونانی و هندی وارمنی و چینی و خود ایرانیان به  این سرزمین از شمال تا جنوبش و از  شرق تا غربش  پارس میگفتند  و پارسه  که نام تخت جمشید بوده بعدها به قسمت  جنوبی ایران نیز گفته شد  اما  خود ایران همه با همه بزرگیش نیز پارس خوانده میشد و ابوریحان بیرونی  خوارزم را شاخه ای از  بستان پارسی میداند و قطران تبریزی زبان خویش را پارسی میخواند  و مقدسی و بیرونی و بسیاری دیگر زبان همه مردم ایران را با اختلاف گویششان پارسی  نامیده اند و همه  مردم ایران را پارس دانسته اند  و طبری مردم اذربایجان و طبرستان را پارس می نامد  و در همه متون تاریخی کردان را مردمانی پارسی دانسته اند  که در کوه و دشت به گرمسیر و سردسیر میروند و چوپانی میکنند   اگر تنها بنا بر اریایی بودن بود  هندیان و انگلیسی ها  و یونانیها هم اریایی هستند