0 تراز
769 بازدید
آغاز گفتمان ژوئن 3, 2019 در شاهنامه از سوی بردیا خادمی
درود بر شما آیا فردوسی بزرگ که در شاهنامه فرهنگ ایرانی را از نو زنده می کند موبدان زرتشتی به او اختیار نوشتن تاریخ ایران و زبان فارسی را می دهند

که فردوسی در شاهنامه می سراید:

یکی نامه بود ز گه باستان     فراوان بود اندرون داستان

پراگنده از دست هر موبدی     از او بهره ای نزد به هر بخردی

ز هر کشوری موبدی سالخورد     بیاورد کاین نامه را گرد کرد

بپرسیدشان از نژاد کیان     وزان نامداران فرخ مهان

1 پاسخ

0 تراز
پاسخ داده شده ژوئن 3, 2019 از سوی (3,595 تراز)
 
بهترین پاسخ

درود بر شما

درون مایه ی شاهنامه ی فردوسی برگرفته از خدای نامک است که از ایران کهن تا پایان فرمانروایی ساسانیان در گنجینه ی پادشاهان و بزرگان ایران جای داشته است . این خدای نامک همان نامه ی باستان است که فردوسی از او یاد کرده است . در خود شاهنامه نیز بارها آمده است که نامه ی خسروان ، نامه ی شاهان گذشته ، برای پادشاه زمان خوانده می شده تا پند گیرد .پس از آمدن عرب ها به ایران خدای نامک از سوی دوست داران تاریخ ایران در گوشه و کنار پاسبانی شد . ابومنصور محمد بن عبدالرزاق فرمانروای توس فرمان داد تا پژوهش کنند و نامه ی باستان را ازین سوی و آنسوی بیابند و یکپارچه کنند .«موبد ماهوی خورشید» از نیشابور، دهقان و پهلوانی خراسانی از هرات به نام «ماخ»، «موبد شادان پور بُرزین» از توس و «موبد یزدان داد» از سیستان، این چهار مرد بزرگ در دستگاه فرهنگی ابومنصور در توس به برگرداندن (ترجمه ) شاهنامه از نامه های باستانی پرداختند. و پس از گردآوری نام شاهنامه ی ابومنصوری روی آن نهادند که پیشگفتار آن هم اکنون در دست است و می توانید از اینجا بخوانید . پس از گردآوری شاهنامه ی ابومنصوری ( برگردان پارسیِ خدای نامک) سراینده ای به نام دقیقی پدید آمد و آهنگ به نظم کشیدن آن نامه کرد و هزار بیت شاهنامه را که اکنون نیز در شاهنامه ی فردوسی نمایان است سرود و بناگاه کشته شد و از جهان برفت . فردوسی دنباله ی کار دقیقی را پی گرفت و نزدیک به 49 هزار بیت سرود و سرتاسر شاهنامه ی ابومنصوری را به نظم کشیده و کار را به بهترین گونه به فرجام رسانید .

آرمان ایرانیان از گردآوری شاهنامه از زبان ابومنصور محمد بن عبدالرزاق توسی در شاهنامه چنین آمده است :

بپرسیدشان از کیان جهان

وُزان نامداران و فرخ مهان

که گیتی بدآغاز چون داشتند

که ایدون به ما خوار بگذاشتند

ابومنصور محمد بن عبدالرزاق توسی به نمایندگی از ایران و بزرگان ایران از روزگاری که بر ایرانیان می گذشت ، اندوهگین و خشمناک بود بوِیژه اینکه می دانست ایران کشوری شکوهمند و بزرگ با پیشینه ی بسیار باشکوه بوده است و گرفتار ستم دودمانهایی چون اموی و عباسی شده است . 

فریدون جنیدی در ابن باره نوشته است :

ایرانیان که بر بنیاد پیشینه ی فرهنگی و آیینی خویش، بسیار زود دین مبین اسلام را دریافتند و بر بنیاد همان فرهنگ، به کار فراهم آوردن ترجمه و فرهنگ و دیوان و دفتر برای دین تازه ی خود پرداختند، و در همه ی زمینه های فرهنگی؛ این کوشش را دنبال کردند و با فرهنگ خویش دین خویش را به جهانیان نمودند و راه را برای گسترش آن در زمینه های فرهنگی گشودند.نرم نرم به این اندیشه رسیدند که اگر دین اسلام دین برادری و یگانگی است و اگر پرهیزگارترین دینداران، گرامی ترین آنان در برابر خداوند هستند پس این انبوه ستم و بیداد و بیگانگی را، که از سوی بنی امیه و بنی عباس بر ما می رود، نمی باید از سوی دین بازشناختن و بازدانستن ...؛ پس اگر خیزشی در برابر مهمانان نامهربان روی دهد آن را نیز نمی باید خیزش در برابر دین در شمار آوردن، چنین بود که خیزش در زمینه های گوناگون روی می داد.

بنابراین ابومنصور بر آن شد با گردآوری شاهنامه ی کهن ، پیشینه ی ایران را به یاد ایرانیان بیاورد . ایرانیان نیز با شادمانی بسیاری کار او را درپذیرفتند.

چن از دفتر این داستانها بسی

همی خواند خواننده بر هر کسی

جهان دل نهاده بر این داستان

همان بخردان نیز و هم راستان

می بینید که حتی پیش از آنکه فردوسی شاهنامه را با گفتار آهنگین و شکوهمند خود به نظم بکشد ، شاهنامه از سوی ایرانیان بسیار پسندیده شده است . پس از فرجام کار فردوسی ، دیگر شاهنامه چنان جایگاهی پیدا کرد که در جای جای سرزمین های ایران بزرگ نوشته و پخش گردید تا جایی که امروز پس از گذشت هزار و چند سال از سرایش شاهنامه ، هزار دستنویس از آن در گنجینه ها و موزه های جهان در دست است .

گفتمان های پیشنهادی

+1 تراز
0 پاسخ
آغاز گفتمان نوامبر 8, 2016 در شاهنامه از سوی fns4565 (91 تراز)
+1 تراز
1 پاسخ
+1 تراز
4 پاسخ
آغاز گفتمان دسامبر 12, 2018 در شاهنامه از سوی محمود (182 تراز)
+1 تراز
2 پاسخ
...