1. از تندی (نه شتاب) نویسش (نه نگارش) کاهانَد.
2. نوشته را زشت کند آیا نوشتگان کردیک را تا کنون (tâ knun) دیده اید؟
3. جویش واژگان را دچار کَفا (مشکل) کند و بر شمار واژگان یافته (مورد یافته شده) افزاید.
4. تندی خوانش را کاهاند
5. هنگام-ی که واژگان پیوسته را میبینیم تندتر میتوانیم خواندن و چشم کمتر خسته شود. چون چشم ناچار است واژگان گسسته را (اندر مغز) به هم بچسباند و پوچانه مغز را به کار بیشتر ناچار کند.
6. واژگان گسسته به یک گونه خوانده نخواهند شدن و این تندی اندریابش (درک) را کاهاند.
نمونه‌وار : هارد های اکسترنال 'hârd e 'Hi External خوانده شود!
7. ....
الفبا ی اربیک برای پیوسته‌نویسی ساخته شده است نه گسسته‌نویسی. اگر از پیوسته‌تویسی بیزار اید باید همه ی نویسگان این الفبا را گسسته بنویسید نه برخ-ی از آنان را. به هرگونه این الفبا نه با گسسته‌نویسی بوندک خواهد شدن نه با پیوسته‌نویسی. ما به نویسمان-ی دیگر نیازمند ایم. اینگونه نویسش که اکنون باب شده است نه گسسته‌نویسی است نه پیوسته‌نویسی، بیک (بلکه) کوچک و بزرگنویسی است.
آیا شما گسسته نویسی را دوس‌ت داری‌د؟ آی ا ش م ا گ س س ت ه ن و ی س ی ر ا د و س ت د ا ر ی د؟
?âYâ šoMâ inGuNa nEViseŠ Râ DUst dâRID
mziefum1372 