بنازم مطربان ، کاین خلق را مسرور می خواهند

گدایان بهرِ روزی طفلِ خود را کور می خواهند

طبیبان جملگی مخلوق را رنجور می خواهند

گمانم مرده شویان راضیند بر مردنِ مردم

بنازم مطربان ، کاین خلق را مسرور می خواهند !

.......

گزارش این بیتها برگرفته از تارنگار : omomi.persianblog.ir

"گدا " نماد آدم های طماع ، چشم تنگ و بی خرد است که کوری فرزند خود را برای کسب مبلغ ناچیزی رضایت میدهند . اینجا منظور کوری ظاهری نیست . آنکه فرزند خویش را در قبال مقداری مواد مخدر می فروشد ، آنکه دخترش را مجبور به ازدواج ، با مردی که سن پدرش است ،  می نماید تا از این راه کسب درآمدی نموده باشد ، آنکه همسر خود را برای کسب درآمد وادار به خودفروشی می کند ، همه و همه در زمره ی گدایانی از این دست قرار می گیرند .
"طبیب " در اینجا سمبل آدم هایی هست که جز نوک بینی هیچ جا را نمی بینند . آنها که عزت خود را در ذلت دیگران می یابند آنهایی که از هر اقدامی برای آسیب رسانی به همنوع بهره می برند تا خود به منفعتی دست یابند . کسانی که علم دارند ولی از علم و دانش در جهت رفاه عمومی استفاده نمی کنند . مصداقامروزشان کسانی است که با تولید ویروس های جهش یافته بلایی به جان ملل می اندازند تا داروها و تولیدات خود را به فروش برسانند . عبارت " عالمان بی عمل " توصیف این نوع افراد است . البته طبیبان واقعی نه تنها اینگونه نیستند بلکه کاملاً در نقطه مقابل قرار دارند .
" مرده شوی" نماد کسانی است که مرگ مردم را می خواهند و این مرگ می تواند مرگ جسمانی یا روحانی باشد . آنهایی که فقط به فکر این هستند که از قبل مرگ و میر افراد به نان و نوایی برسند . آنها که کشوری را اشغال می کنند و ملتی را می کشند تا از سرمایه های آنان استفاده ای ببرند . تخریب شخصیت افراد تا حد  له کردن ، شخصیت هم از مرگ های روحانی به شمار می رود .
مطرب کیست ؟
در این شعر به صراحت می توان وسعت دید یک شاعر را درک کرد .
واقعا مطرب کیست؟! مطرب نمادی از انسان های آزاد اندیش است . آنهایی که منفعت عام را همواره ترجیح می دهند .
حکمت محض است گر لطف جهان آفرین
خاص کند بنده ای مصلحت عام را
یک انسان کامل . کسی که همواره به فکر شاد کردن مردم و زدودن غبار یاس و نا امیدی از دل آنهاست . مطرب می تواند یک گدا ، یک طبیب یا یک مرده شور باشد . به عبارتی مطرب همن کسی است که مولانا در وصفش فرموده است :
زین همرهان سست عناصر دلم گرفتشیر خدا و رستم دستانم آرزوست
دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهرکز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می نشود گشته ایم ماگفت آن چه یافت می نشود آنم آرزوست
بله . مطرب یک انسان واقعی است . یک انسان نمونه . یک اشرف مخلوقات . همانی که خداوند به خاطر خلقتش به خود آفرین گفت . موجودی که در این آشفته بازار به سختی یافت می شود و این کمبود محدود به مرز های جغرافیایی نیست .
ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابرکان چهره ی مشعشع تابانم آرزوست