یک نصیحت بشنو از من کاندران نبود غزض

چون کنی رای مهمی تجربت از  پیش کن

طاعت و فرمان حق بر شفقتی بر خلق کن

در همه حال این دو نیت را شعار خویش کن

آب در حلق کریمان از کرم چون نوش ریز    

موی بر اندام خصم از بیم همچون نیش کن

گر تکبر می کنی با خواجگان سفله کن       

ور تواضع میکنی با مردم درویش کن

معرفت از لفظ دین داران کامل عقل جوی    

مشورت با رای نزدیکان دور اندیش کن

گر کسی درد دلی گوید تو را از حال خویش   

گوش با درد دل آن عاجز دل ریش کن


شمس الدین محمد جوینی

دیدگاه‌ها  

0 # بهادری 1399-07-13 10:30
این شعر مربوط است به ابن یمین فریومدی
پاسخ دادن
0 # حامد 1401-11-03 17:24
خیر این شعر را محمد جوینی سروده است
پاسخ دادن
+2 # مهدی 1400-07-16 19:46
نمی دونم دوره راهنمایی یا دبیرستان، این شعرو می خوندیم. از حفظ بودم
پاسخ دادن

نوشتن دیدگاه


گزینش نام برای فرزند

نگاره های کمیاب و دیدنی