میهن و فرهنگ ما

ما  درخت   مهربانی     کاشتيم

کينه را   از سينه ها   برداشتيم

بر فراز کوچه های شهر  خويش

پرچم   پندار    پاک    افراشتيم

دانش   شهريگری   را  از کهن

ما   برای  ديگران     بگذاشتيم

گنج    گيتی  هر کجا آمد بدست

ما   نه  بهر  خويشتن  انباشتيم

تا   نميرد  ميهن  و فرهنگ ما

ديده ی  جان را  بر او بگماشتيم

هم   بهمراه    اهورا   در نبرد

اهرمن   را  ما  بهيچ   انگاشتيم

ريشه نيک  است  در کردار  ما

نيک  گفتيم  نيک  هم   پنداشتيم

ما  بمانيم   و   بماند     پايدار

آنچه  ما  در  دشت  دلها کاشتيم

قراچه داغی